Στ’ ακρόβραχο η μια σου άκρη
η άλλη πάνω στο βουνό,
αρχαίο τού Διός σημείο,
είσαι γεφύρι μαγικό.
Πάνω στα βράχια ζωγραφίζεις,
ανάβεις πεύκων κορυφές,
στον άχρωμο αέρα δίνεις
του σέλαος μαρμαρυγές.
Το φως τού ήλιου αναλύεις
σε κόκκινο, πορτοκαλί,
κίτρινο, πράσινο, γαλάζιο,
βαθύ γαλάζιο και μαβί.
Όλα τα χρώματα της φύσης,
λουλούδια και πουλιά τής γης,
πάνω σου τα ’χεις μαζεμένα,
την όρασή μας πυρπολείς.
Μέσ’ από της βροχής τη θλίψη
όμορφη βγαίνεις ζωγραφιά,
τις σκέψεις μάς παραμερίζεις
και μας ανοίγεις την καρδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου