Στο Κόμμα

Κάποτε ήρθε κοντά μου το Κόμμα,

μέλος του μου ’παν να γίνω κι εγώ,

ήμουνα νέος, μεγάλη η φλόγα

για την πατρίδα μας να στρατευτώ.

Ήρθαν συσκέψεις, πολλοί μαζεμένοι,

πάθος κι αγώνας για το σωστό,

ΛΙΓΟΙ μονάχα, γερά κολλημένοι

με το παλιό αλλά και το εγώ.

Σκέψεις, ιδέες, κινήσεις, τρεχάλα,

και το καθήκον μας ο οδηγός,

κάποτε γίνονταν πράγματα άλλα,

όμως τυφλός ο ενθουσιασμός.

Κι όπως ο χρόνος γοργά προχωρούσε,

γίνονταν κι άλλα καινούρια στραβά,

κι όποιος ρωτούσε, λες και τολμούσε

με την αλήθεια να τα ’χει καλά.

Λίγο το λίγο,  την όλη πορεία

την καθορίζαν οι ΛΙΓΟΙ παλιοί

και οι πολλοί – η γνωστή ιστορία –

γίνονταν όλο και πιο αραιοί.

                          

Χρόνια περάσαν και φύγαν και πάνε,

γεύση στυφή, η αλήθεια πικρή,

λες κι είναι νόμος, οι λίγοι νικάνε,

και των πολλών περισσή ανοχή.

    

Ή μες στο Κόμμα θα τρως τη ζωή σου

ή μακριά θα σε τρων τα στραβά,

κι όλοι αυτοί που μαδούν την ψυχή σου

θα σε καλούν οπαδό στα τυφλά.