Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Και τι σαν ...

Με αφορμή την προχθεσινή ανάρτηση στο
 http://kariatida62.blogspot.gr/2012/07/blog-post_06.html 

Χρόνε αδίστακτε, άτεγκτε, άφιλε,
που αγωνίζεσαι για τη φθορά.

Κι αν τη ρυτίδωσες κι αν την ελεύκανες
κι αν στο λαιμό της σημάδια πολλά,
μένει για μένα η πρώτη, η μόνη μου,
πάνω απ’ όλες, γλυκιά ομορφιά,
μέσα στα μάτια της βλέπω τον κόσμο μου,
το κάθε βλέμμα της μια αγκαλιά.

Κι όταν γερμένοι στων χρόνων τα πράγματα,
ίδιες οι σκέψεις μας μες στη σιωπή,
πάντα με θέρμη μιλούν τ’ ακροδάχτυλα,
όπως και τότε, απ’ την πρώτη στιγμή.

6 σχόλια:

  1. Σύνδεση κατ΄έυθείαν με την ανάρτηση....
    --------
    Ο κύριος με τα χιονάτα μαλλιά κατάφερε να υγράνει τα μάτια μου με την τρυφερότητά του, εσύ κατάφερες με τους στίχους σου να τα κάνεις να δακρύσουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητή μου Καρυάτιδα,
    η συγκίνηση, που μου προκάλεσε η ανάρτησή σου, έγινε το έναυσμα για να γράψω τους στίχους. Το σχόλιό σου μου μεγεθύνει τη συγκίνηση. Δυο φορές σ’ ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είδα την ανάρτηση της Καρυάτιδας, διάβασα και τους στίχους...

    Τι να πω;

    Όταν ο Έρωτας συναντάει τη Ζωή - ο πανδαμάτωρ Χρόνος σκύβει το κεφάλι ηττημένος!....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εξαιρετικό το λακωνικό σου σχόλιο, Γιώργο. Ευχαριστώ, να ’σαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή