Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Έρις


                                                         του Κωστή
Σιωπηλός στο παγκάκι εκείνος, λευκά τα μαλλιά,
πολυβόλο στεκόταν εκείνη μπροστά του,
νευρικά, πέρα-δώθε βροντούσε κλειδιά
και οι λέξεις οβίδες που σκάζαν κοντά του.

Στο αρχείο τής μνήμης μια τέτοια φωνή,
κι ένα σφίξιμο χτύπησε σήμα κινδύνου.
Ήταν ίδια, σαν τότε, ψιλή και κοφτή,
προσταγή, κάθε φράση, δεινού αντιδίκου.

Με προφύλαξη πέρασα, βήμα ταχύ,
μη τυχόν και ανοίξει καμιά ιστορία.
Σιγουριά αναμφίβολη. Ήταν αυτή!
Η παλιά ομορφιά της μικρή υποψία.

Είχαν γίνει τριάντα τα χρόνια μας του χωρισμού
και απρόοπτα σήμερα βγήκε μπροστά μου,
ενοχές πληγωμένου μου εγωισμού
ανασκάλισαν άγρια τα σωθικά μου.

Εναντίον μου στράφηκα πάλι, σκληρά,
για τα δύο τής νιότης μου χρόνια χαμένα,
που μαζί της σπατάλησα τόσο πικρά.
Κάθε τόσο θεριεύουνε τα περασμένα.

Μια παγίδα σαγήνης, κρυφή-φανερή,
ήταν όμορφη κι είχε κορμί Αφροδίτης,
σε τανάλια βελούδινη είχα πιαστεί,
ένα έλασμα εγώ, και εκείνη μαγνήτης.

Το ωραίο το μαύριζε μες στη στιγμή,
η γαλάζια θωριά της γινόταν φουρτούνα,
η γλυκιά της λαλιά, ψυχοβόρα ριπή.
Και μια λύση σωτήρια αναζητούσα. 

Αδυσώπητη πάλη, μια πίσω μια μπρος,
στα δυο χρόνια το έλασμα έγινε πέτρα,
ο μαγνήτης αδύναμος πλέον εχθρός.
Κι η φυγή επιτέλους μια ήσυχη μέρα.

Ω αμίλητο θύμα, με τ’ άσπρα μαλλιά,
σ’ ένα τέλμα πεσμένος, ατέλειωτης λύπης.
Δεν αλλάζει! Κι ας έχεις μεγάλη καρδιά.
Οδηγός της η Έρις, βαθιά στην ψυχή της.

  Έρις, κόρη τής Νυκτός και του Χάους.
  Θεά τής ζήλειας, της φιλονικίας, της σύγκρουσης.


8 σχόλια:

  1. Πολύ γλαφυρή περιγραφή αυτής της γυναίκας που σαρώνει τα πάντα
    με το χαρακτήρα της....
    Τυχερός αυτός που έφυγε νωρίς και γλύτωσε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω γνωρίσει αρκετές τέτοιες γυναίκες, όχι βέβαια εκ του σύνεγγυς…
      Πάντως μου έδωσαν …τροφή για στίχους. Έχω και κάποιες παλιότερες σχετικές αναρτήσεις
      Άθλιοι χαρακτήρες που, περιέργως, τις αντέχουν κάποιοι …
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Φλώρα.

      Διαγραφή
  2. Συνήθως αυτές οι παρουσίες έλκουν με τη ψευτο-σαγήνη που εκπέμπουν. Και φυσικά κατασπαράσσουν τα "θύματα" τους... Ο νόμος της ομορφιάς είναι αδυσώπητος για όσους δεν εμβαθύνουν Άρη μου. Κι εσύ το χειρίστηκες με πολύ γλαφυρές εικόνες και το έκανες ποίημα. Εφόσον είναι και βιωματικό, έχει διπλή αξία.
    Την καλησπέρα μου Άρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεταφέροντας σε πρώτο πρόσωπο την εμπειρία τού φίλου Κωστή, το έζησα σαν δικό μου πρόβλημα και …αγανακτισμένος το μετέφερα σε στίχους. Πραγματικά η ψευτο-σαγήνη τρομερή παγίδα.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Μαρία.

      Διαγραφή
  3. Πίστευα πως, με τη σοφία που προσδίδουν τα χρόνια, ο χαρακτήρας όσο περνάει ο καιρός, βελτιώνεται προς το καλύτερο!
    Μάλλον δε συμβαίνει σε όλους, γιατί με εντυπωσίασε το γεγονός ότι τριάντα χρόνια μετά άλλαξε μόνο ως προς την εξωτερική της εμφάνιση!
    Όσο για τα δύο χρόνια, μάλλον δεν πήγαν χαμένα, αλλά λειτούργησαν σαν ραντάρ για τον εντοπισμό άλλων τέτοιων χαρακτήρων στο μέλλον...
    Πολύ ζωντανές οι εικόνες, σχεδόν άκουγα τη γυναίκα αυτή και μπορώ να πω πως δε μου είναι καθόλου συμπαθής!
    Καλό βράδυ, κύριε Άρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο χαρακτήρας δεν αλλάζει. Αλλάζει η συμπεριφορά μας. Μεγαλώνοντας προσπαθούμε να τιθασεύσουμε τα αρνητικά μας. Υπάρχουν όμως πολλοί που ή δε μπορούν να συγκρατηθούν ή, το χειρότερο, θεωρούν πως πάντα φταίνε οι άλλοι, οπότε δεν αισθάνονται την ανάγκη να βελτιώσουν τη συμπεριφορά τους. Και ταλαιπωρούν τους γύρω τους.
      Η περίπτωση που περιγράφω είναι πραγματική. Η εμπειρία τού φίλου Κωστή μού έδωσε τροφή για τους στίχους. Η κυρία, σταθερή στην αθλιότητά της. Και δεν είναι μοναδική…
      Ευχαριστώ πολύ, Ινώ, για την επίσκεψή σου. Χάρηκα πολύ και την πρόσφατη «διπλή συνάντησή» μας στης Αριστέας!
      Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  4. Εώ θα σταθώ σε κάτι ακόμα συμπληρώνοντας τις αγαπημένες φίλες: πόσο άσχημο να τελειώνει μια σχέση και να έχεις άσχημα συναισθήματα μέσα σου! Να νιώθεις ότι πήγε στράφι μια ζωή, να μετανιώνεις και να πονάς!
    Σκέφτομαι σαν χωρισμένη πόσο ευλογημένη είμαι που κοιτώντας πίσω δεν μετανιώνω για τίποτα! Μόνο καμάρι νιώθω για τις επιλογές Τότε κι αγάπη έχω ακόμα μέσα μου!

    Η κυρία ήταν άθλια...μα και το μερίδιο του Κωστή;
    Καλημέρα φίλε Άρη!
    Καλή εβδομάδα εύχομαι! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το μερίδιο του Κωστή! Βεβαίως. Δυο χρόνια τιμωρία για την επιλογή και την αναποφασιστικότητα. Αυτοί που μένουν ισοβίως, συνηθίζουν την κόλαση ή κάποια γερή προίκα…
      Πάντως η διακοπή μιας σχέσης είναι κατά κανόνα τραυματική. Οι εξαιρέσεις σπάνιες. Και είναι εξαιρετικό να νιώθει κανείς τόσο ωραία, μετά από την λήξη.
      Εξαιρετικό και το σχόλιό σου, Αριστέα.
      Σ΄ ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή