Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Εξουσία 4


Κύριε Προϊστάμενε, κύριε Διευθυντά, κύριε Διοικητά,
κύριε Δήμαρχε, κύριε Υπουργέ, κύριε, κύριε,….

Ω κλητικές μου προσφωνήσεις,
αφεντικών κατασκευές,
της εξουσίας απαιτήσεις,
των υπηκόων ανοχές.

Σ’ ένα γραφείο βολεμένος,
διευθυντών υποτελής,
από νωρίς προσαρμοσμένος
και με τους πάντες ευγενής.

Με σεβασμό στους ανωτέρους,
και στα σωστά και στα στραβά,
από κοντά στους ημετέρους,
στα φανερά και στα κρυφά.

Στα χρόνια, η ανέλιξή μου,
έγινα πια διευθυντής,
οχτώ υπό τις εντολές μου,
είχα κι εγώ υποτελείς.

Πολυτελής η πολυθρόνα
και το γραφείο ακριβό,
φέρτε μου τό ’να, κάντε τ’ άλλο.
Ωραίο, νά ’σαι αφεντικό!

Και οι χαϊδευτικές οι λέξεις
«Μάλιστα», «Κύριε Διευθυντά»,
πότε τα γόνατα μού λύναν,
πότε τη ραχοκοκαλιά.

Υπηρεσία, γνωριμίες,
ιεραρχία και δομές,
των αναγκών οι συγκυρίες,
επιλογές, προαγωγές.

Το κόμμα και οι περιστάσεις
και τα χωριά και οι γνωστοί,
μηχανισμοί, τηλεοράσεις,
και με ψηφίσαν βουλευτή.

Με κοινοτάρχες και δημάρχους,
με συνδικάτα και φορείς,
δοσοληψίες με τα Μέσα
και αυξανόταν η ισχύς.

Και ήρθε το υπουργιλίκι,
συμβούλια κι επιτροπές,
σοφέρ, κινήσεις, υποκλίσεις,
φιλίες σαν τις εποχές.

Επιλεγόμενες ειδήσεις,
ισορροπίες και αυλές.
Συχνά ο φόβος τής ευθύνης,
όμως χοντρές απολαβές.

Μα κάποτε αυτά αλλάζουν,
διάδοχοι άλλοι καρτερούν,
με διακηρύξεις και ιδέες,
ώσπου κι αυτοί να γλυκαθούν.

Ω! εξουσίας ηρωίνη,
ω! δουλοφρόνων ωσαννά,
υπάρχει πάντα μια οδύνη
από το θρόνο μακριά!



20 σχόλια:

  1. Δεν θα μπορούσες να περιγράψεις καλύτερα αυτά τα ανθρωπάκια! Τόσο καθαρά έγραψες για την ταυτότητά τους, σε κάθε απαραίτητο- στίχο. Υποκλίνομαι! Και καλημερίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θλιβεροί, κάθε φορά που αποκαλύπτεται η εξουσιοφιλία τους. Αρρώστια πραγματική.
      Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη.

      Διαγραφή
  2. Πόσο καυστικός για την εξουσία !
    Όντως ! Ναρκωτικό φίλε Άρη!
    Μέσα στο πνεύμα των ημερών, σε απόλαυσα, για άλλη μία φορά!
    Την καλημέρα μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξουσία. Έξω από την ουσία! Αυτή η γλώσσα η τόσο ουσιαστική.
      Να είσαι καλά, Αριστέα.

      Διαγραφή
  3. Μακάρι να μη γλυκαθούν ποτέ τούτοι οι τελευταίοι για να δούμε κι εμείς μιαν άσπρη μέρα!
    Υπέροχο το ποίημα...ανεβαίνει όλα τα σκαλοπάτια της εξουσίας και μας δείχνει τι κρύβεται πίσω από τη λύσσα τους για αυτή...
    Καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανέλιξη, απόλαυση, οφέλη, εθισμός.
      Σκαλοπάτια.
      Αν λείπει ο αναγκαίος έλεγχος, πόσοι θα «αντέξουν» να μη γλυκαθούν;
      Ευχαριστώ πολύ, Μαρία.

      Διαγραφή
  4. Αν η ευγένεια είναι έμφυτη, η κλητική προσφώνηση δεν ακούγεται τόσο άσχημα!
    Αν ο χρήστης το κάνει από ανάγκη και υποτέλεια, του γίνεται βραχνάς και κόμπλεξ.
    Ανεβαίνοντας τα σκαλιά της ιεραρχίας, μοιραία θα βγάλει το κόμπλεξ στους άλλους.
    Όσο πιο υποτελής νιώθει, τόσο πιο έντονα βγάζει τα απωθημένα του!
    Ας αφήσουμε όμως τους κομπλεξικούς κι ας δούμε πόσο απλά είναι τα πράγματα...
    Αν έχουμε την εξουσία στα χέρια μας ( σε οποιαδήποτε μορφή ), πετάμε το πρώτο συνθετικό και κρατάμε την ουσία!!!!
    Έτσι ξεχωρίζουν οι άνθρωποι, από τα ανθρωπάκια!
    Καλό μεσημέρι, κύριε Άρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ’ ευχαριστώ, Ινώ, για το αναλυτικό σου σχόλιο.
      Το γράφεις πολύ ωραία «πετάμε το πρώτο συνθετικό και κρατάμε την ουσία!». Κι έτσι επιβεβαιώνουμε το «Αρχή άνδρα δείκνυσι». (Το άνδρα, βέβαια με τη σημασία τού ανθρώπου).
      Για τις κλητικές προσφωνήσεις, που σχετίζονται με θέση εξουσίας, προσωπικά, τις αντιπαθώ όλες. Υπάρχουν βέβαια οι συμβάσεις, τις οποίες μπορεί να αμβλύνει ο έχων την εξουσία.
      Στους στίχους μου επιχειρώ να αναδείξω το φαινόμενο της εξουσιοφιλίας, μια εκδοχή ναρκισσισμού με υπόστρωμα δουλικότητας. Τα ανθρωπάκια. Και δεν είναι καθόλου λίγα.
      Χάρηκα την εκ νέου συνάντησή μας, στης Αριστέας. Να είσαι καλά. Σ’ ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή
  5. "Ω! Εξουσίας ηρωίνη"
    Ο παθογενετικός μηχανισμός της μετάλλαξης των επίδοξων Ηγετών σε Κυβερνώντες , με δύο λέξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παθογένεια. Ακριβώς αυτό. Το εξ, μπροστά από την περιεκτικότατη λέξη ουσία, τής ανατρέπει τη σημασία.
      Οπότε ανακύπτει η ευθύνη των πολιτών, όχι υπηκόων.
      Ευχαριστώ πολύ, Άννα.

      Διαγραφή
  6. Υπέροχα καυστικός και ρεαλιστικός, αγαπητέ Άρη!!
    Αναρωτιέμαι (από παλιά μάλιστα) τελικά ποιο είναι το φάρμακο για να μην γίνονται "χρήστες" όλοι όσοι αποκτούν εξουσία;
    Είμαι βέβαιος πως το έχεις σκεφτεί και θα με ενδιέφερε η άποψή σου...

    Σε χαιρετώ καλέ μου φίλε, χαίρομαι να σε διαβάζω κι ας μην γράφω πάντα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέτεις καίριο ερώτημα, αγαπητέ μου Ανταίε. Την απάντηση την έδωσε η Αθηναϊκή Δημοκρατία, η οποία απαλλαγμένη από Βασιλείς, έδινε το δικαίωμα σε κάθε πολίτη να καταγγέλλει, από το βήμα τής Εκκλησίας τού Δήμου, οποιονδήποτε επιχειρούσε να καταχραστεί την εξουσία που του είχε παραχωρηθεί.
      Στα καθ’ ημάς: Η καταψήφιση στις εκλογές είναι το ελάχιστο. Το μόνο φάρμακο είναι ο διαρκής έλεγχος, με συλλογικές κινήσεις. Δεν εννοώ τα συνδικάτα που μπορούν «να τα βρουν» με κάποιους εξουσιαστές, προς το συμφέρον τού κλάδου τους. Εννοώ ενεργές οργανώσεις πολιτών που θα αγρυπνούν και θα ασκούν διαρκή έλεγχο σε φαινόμενα καταχρήσεων εξουσίας. Αυτό προϋποθέτει επαρκή αριθμό πολιτών υψηλού προβληματισμού και ευαισθησίας. Οι ίδιοι αυτοί πολίτες θα μπορούσαν να αντικρούσουν την τραχύτητα ενός διευθυντή μιας υπηρεσίας κλπ.
      Τέτοιες πρωτοβουλίες σπανίζουν στη χώρα μας. Έχουμε τεράστιο έλλειμμα Παιδείας και πλεόνασμα ατομικιστικών τακτικών.
      Θεσμικά έχουν εισαχθεί μετά το 1981 αρκετές καινοτομίες επανακρίσεων προϊσταμένων και έχουν καταργηθεί διατάξεις, που ίσχυαν πριν, για ισοβιότητα διευθυντικών θέσεων. Όμως υπεισήλθε ο απροκάλυπτος κομματισμός και ήρθαμε σχεδόν στα ίδια. Πάλι η Παιδεία.
      Το θέμα τής τέταρτης εξουσίας, δηλαδή του Τύπου, είναι μεγάλο. Και αυτή η εξουσία πρέπει να τελεί υπό τον έλεγχο των πολιτών.
      Έχω την αίσθηση ότι κάτι έχει αρχίσει να προχωρεί με το διαδίκτυο.
      Το θέμα τεράστιο και θέλει πολλά.
      Μια απάντηση πάντως, έχει δώσει ο Μιχάλης Κατσαρός με το «Αντισταθείτε».

      Στο ζήτημα των σχολίων, αγαπητέ μου φίλε, η θέση μου είναι πολύ απλή. Τα σχόλια έχουν αξία, όταν είναι αυθόρμητα, απαλλαγμένα από υποχρεωτικότητα και ανταποδοτικότητα. Και όσοι γράφουν οφείλουν να είναι απαλλαγμένοι από την απαίτηση να τους σχολιάζουν.
      Θέλω να σ’ ευχαριστήσω για την επίσκεψή σου και το ουσιαστικό σου σχόλιο.

      Διαγραφή
  7. Εξαιρετικό!
    Η θλίψη-καταθλιψη του υπηρετίσκου της εξουσίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στερητικό σύνδρομο. Το έχω δει εκ του σύνεγγυς σε αρκετές δημόσιες θέσεις. Αρρώστια.
      Σ’ ευχαριστώ, αγαπητέ φίλε.

      Διαγραφή
  8. Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει.Αγάθων ( 450-400 π.Χ. , Αρχαίος τραγικός)

    αντί σχολίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα τα είπαν αυτοί οι απίθανοι πρόγονοί μας. Σ’ ευχαριστώ πολύ, Βαρβάρα. Το σχόλιό σου καίριο, συνοπτικό και περιεκτικότατο.

      Διαγραφή
  9. Έτσι χτίζονται οι καριέρες αγαπητέ Άρη...
    από τα μικράτα τους ξεκινά το σπορ, με χορηγούς παχυλές προίκες και πεθερούς με ισχυρά κονέ ( δεν μας ενδιαφέρει ο πολιτικός χώρος και η ιδεολογία, ότι έχει ο καθείς προσφέρει...μπλε, πράσινο, μαύρο....)
    Να σου πω την αλήθεια μου, δεν μου καίγεται καρφί για την κατάθλιψη των ξεπεσμένων εξουσιαστών .... και πολύ όμορφα περιγράφεις την πορεία τους....

    Τουλάχιστον δώσε μου την χαρά σε μια συνέχεια του στίχου ότι θα πληρώσουν ακριβά αυτό το λύσιμο της ραχοκοκκαλιάς :))

    Καλή εβδομάδα Άρη μου, αναμένω και σε πιο καυστικό στίχο σου επάνω στα γεγονότα των ημερών ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι μεν, με πλούσια καταγωγή και αντίστοιχη δικτύωση, πορεύονται τον προδιαγεγραμμένο δρόμο τους.
      Οι δε, φτωχοί που συναντήθηκαν κάποια στιγμή με την τύχη και τη γλύκα τής εξουσίας, πορεύονται χωρίς καμιά διαφορά.
      Οι πρώτοι μάς είναι αδιάφοροι. Από τους δεύτερους, ευτυχώς υπάρχουν λίγοι που τίμησαν τους προγόνους τους, όμως παραμένουν κατά κανόνα αφανείς. Οι υπόλοιποι είναι αξιολύπητοι.
      Σχετικές μου παλιότερες αναρτήσεις: «Η φωνή», «Ο Λάκης», «Παραπεριουσία», «Προγόνων φωνή» κ.α.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ, Levina.

      Διαγραφή
  10. Πιστεύω ότι πέρα από την εξουσία, είναι πολύ γλυκό και το χρήμα και ειδικά στην Ελλάδα της πείνας, που οι βουλευτές, υπουργοί κλπ καλοπληρώνονται. Πάντως πιστεύω επίσης, ότι δεν διαφθείρει η εξουσία, απλά, ο διεφθαρμένος αναζητά όλες εκείνες τις "πηγές" που θα τον οδηγήσουν πιο εύκολα στον "στόχο" του... Καλό μεσημέρι Άρη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ σωστά, Πέτρα.
      Και βεβαίως η εξουσία δεν διαφθείρει, παρότι πιστεύεται το αντίθετο.
      Η εξουσία, όσο μικρή κι αν είναι, δίνει την ευκαιρία να δείξει κάποιος την ποιότητά του.
      Τα παραδείγματα πλείστα.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ.

      Διαγραφή