Ποιες μουσικές να
ξεχωρίσεις,
σε ποιο τραγούδι να
σταθείς,
ποιο δίστιχο να ψιθυρίσεις
και τι να πρωτοθυμηθείς.
Στο μέταλλο τού Μπιθικώτση
ν’ ανταμωθείς με τον
καημό,
το δάκρυ σου να τιθασέψεις
μέσα στης Ντόρας* το
λυγμό.
Των ποιητών μας να
μετρήσεις
τις ρίμες τις ηρωικές,
το φόβο να κατανικήσεις,
να βγεις στις άλλες
εποχές.
Να σηκωθείς και να
χορέψεις,
στον ουρανό να υψωθείς,
τις εξουσίες να παλέψεις,
κι ας ξέρεις πως θα
προδοθείς.
Για πάθη, για καημούς κι
αγώνες
έγραψες θεία μουσική.
Μίκη, θα μείνεις στους
αιώνες
μέσα στου κόσμου την ψυχή.
*Ντόρα Γιαννακοπούλου
Στίχοι γραμμένοι με ευγνωμοσύνη για όσα μας έδωσε
αυτός ο μεγάλος δημιουργός, αυτός ο πολέμιος κάθε
φασισμού.
Ένας πυλώνας τού πολιτισμού μας, τόσο ψηλός, που
κανενός η λάσπη δε μπορεί να τον φτάσει.
