Τετάρτη 25 Απριλίου 2018

Γιουρογκρίκ



Με τα σόρι, νόου, θενκς,
τα παρντόν, οκέι, γιες,
με ουίσκι και με νες
στης Ευρώπης τις αυλές.

Στο σπιτάκι μου το χωλ,
στην κουζίνα μου τα μπωλ,
μίξερ, τάπερ, μπικουτί
μου γεμίσαν το κουτί.

Ήρθαν και αραδιαστήκαν,
μέσα στο μυαλό μου μπήκαν,
έγινα κι εγώ ωραίος
επιτέλους Ευρωπαίος,
άρχισα καινούρια ψώνια,
απ’ τ’ αλώνια στα σαλόνια.

Δε μου έφταναν ετούτα
θέλησα καινούρια φρούτα.
Και μια μέρα στα σαλόνια
κουβαλήθηκαν τελώνια.

Λιμιτ-άπ και σπλιτ και νάσνταγκ,
ντάου-τζονς και κακ-σαράντα,
τα σουάπς στα Βερολίνα,
λίμιτ-ντάουν στα Λονδίνα.

Λίγα χρόνια, λίγοι μήνες
έφτασαν να σβήσουν μνήμες,
χρήμα από τον αέρα
ήταν όμορφα κι ωραία.

Ένας δείκτης σκαλωμένος,
και ο νταξ παλαβωμένος,
τρελαμένος ο νικέι,
άρχισε φωτιά να καίει.

Οι πολλοί αντραλισμένοι,
άλλοι σαν αφιονισμένοι,
από το κομπόδεμά τους
βρέθηκαν αλαφρωμένοι.

Κύλησαν γοργά τα χρόνια,
τη δουλειά τους τα λαμόγια.
Και μια μέρα οι ελπίδες
γίνανε φωτοβολίδες,
γιουρογκρούπια, γιουρολόγια,
ξεκινήσαν μοιρολόγια.

Άρχισαν μετρούν τα σπίτια
τα χωράφια, τα καλύβια.
Μέσα στο προτεκτοράτο
άνθισε το πρεκαριάτο.

Οι οθόνες το χαβά τους,
μέρα-νύχτα τη δουλειά τους,
τα πρεστίζ και τα πριβέ
με ντιζάιν, με γκουρμέ,
κι όταν παίζουνε πρεσρούμ,
ούτε πέντε δεν ακούν.

Στις παρέες τα παιδιά
εσεμές στα κινητά,
άλλοι μόνοι τους σελφί,
άλλοι ντριγκ και τουμπεκί.

Πάνω μου πετάνε ντρον,
μου τοιμάζουνε πατρόν.
Έμαθα καλά τα γκρίκλις,
όλα μου να γίνουν ίγκλις.
Με τρανσλέιτ στα χελλενίκ
θα μιλάω γιουρογκρίκ.


8 σχόλια:

  1. "γιουρογκρούπια, γιουρολόγια,
    ξεκινήσαν μοιρολόγια"!! Αχαχα!
    "Έγραψες" Άρη! Απίθανη σύλληψη.

    Υ.Γ Ναι, αλλά φέτος στη γιουροβίζιον
    στέλνουμε ελληνικό τραγούδι! Καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα που άρχισα να εμπεδώνω τα γιουρογκρίκ,
      το γύρισαν οι γιουροβίζιον στα χελλενίκ.
      Παρακμή κι αυτή!
      Θενκς, Petra.

      Διαγραφή
  2. Γελάω και κλαίω ταυτόχρονα. Θαυμάζω τον κοφτερό σου στίχο απ'τη μια και μας οικτίρω για την κατάντια μας, απ' την άλλη. Η γλώσσα μας πεθαίνει κι εμείς "τουιτάρουμε" και "σερφάρουμε" ανέμελοι... με το τσουνάμι πίσω μας να καταφτάνει απειλητικό.
    Λατρεύω το σαρκαστικό σου ύφος και την αυτοκριτική σου διάθεση Άρη, με το μονόλογό σου σε πρώτο ενικό πρόσωπο.
    Τα γιουροχάλια μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην αρχική μορφή είχα και το γιουροχάλι μαζί με πλήθος άλλα γιούρο κλπ. Αλλά ξέφευγε πολύ κι έτσι έκανα πολλές περικοπές.
      Σ’ ευχαριστώ, Maria, sorry, θενκς ήθελα να πω!

      Διαγραφή
  3. Άρη έγραψες.....!!!!
    συγκλονιστικό φίλε....!
    το κοινοποίησα στη σελίδα μου και σε διάφορες άλλες.
    Μιλάμε το "Ευαγγέλιο" της αλήθειας....!
    Μια τραγική πραγματικότητα για την κοινωνία μας .
    Ντοκουμέντο Άρη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμπτώματα μιας μακροχρόνιας κρίσης.
      Να είσαι καλά, Γιάννη, θενκ γιού, file mou!

      Διαγραφή
  4. Και... μέσα στο προτεκτοράτο

    λίγα χρόνια, λίγοι μήνες
    έφτασαν να σβήσουν μνήμες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. «Η διαδρομή λιγόχρονη, η μνήμη μας κοντή,
      μικρόπνοος ο στόχος μας φθηνής ευημερίας.
      Μα στη στροφή το βάραθρο βεβαία αναμονή.
      Η Νέμεση αμείλικτη! Νόμος τής Ιστορίας».
      (Από το «Απρίλης τού 67»).
      Θενκς, Ευρυτάνα!

      Διαγραφή