Τρυφερότητας σταγόνες,
χίλιες καθημερινά
και περνούσαν οι βδομάδες,
όλα καλοκαιρινά.
Σαν γυρίσανε οι μέρες σε
φθινόπωρο καιρό,
ξαφνική μικρή σταγόνα,
φορτωμένη φασισμό.
Είπα, δε μπορεί, θα είναι
κάποιο λάθος φραστικό,
ίσως άστοχο το ρήμα, ίσως
το συντακτικό.
Δεύτερη χοντρή σταγόνα,
προσταγή αυταρχική,
η ελπίδα μου για λάθος
ήτανε φανταστική.
Μάζεψα τα πράγματά μου
δίχως λόγια περιττά,
άφησα καλά και κάλλη,
πέταξα στη λευτεριά.
