Ανεύθυνος και τιποτόφρων,
τεμπέλης και ιδιοτελής,
αξία πρώτη το συμφέρον, στην
εργασία αμελής,
το βόλεμά του πάνω απ’ όλα,
η καλοπέραση σκοπός,
στην άμαξα του Δημοσίου
περισσευούμενος τροχός.
Νομότυπα διορισμένος με τα
προσόντα στα χαρτιά,
βρέξει-χιονίσει, ο μισθός
του, αξιολόγηση καμιά,
οι νόμοι με σωστές
προβλέψεις, ελαστική εφαρμογή,
χρόνων πολλών νοοτροπία,
εθιμική προσαρμογή...
Στο συνδικάτο γαντζωμένος
και μες στο κόμμα ενεργός,
γι’ ανόητο πολλοί τον έχουν,
μα είναι κρυφοπονηρός,
μελετημένος τυχοδιώκτης,
ξέρει σε ποια πατρίδα ζει,
βλέπει μακριά ο Αντιάξης,
και το καλύτερο θα βρει.
Ήσυχα φεύγανε τα χρόνια,
άξιος κρίθηκε ο μισθός,
στου κόμματος τα μαγειρεία
δικός μας είπανε αυτός,
είχανε κάποιοι αντιρρήσεις,
μήπως το κόμμα εκτεθεί,
και τελικά τον Αντιάξη τον
έχρισαν διευθυντή.
Στο θρόνο του αγκιστρωμένος
αρέσκεται στις εντολές,
τολμά μιλάει για καθήκον με
τετριμμένες συμβουλές.
Εύκολα βρίσκει τους δικούς
του να μοιάζουν όλα τακτικά,
νομότυπες υπερωρίες κρατούν
τα στόματα κλειστά.
Ήσυχα φύγανε τα χρόνια, στη
σύνταξη κανονικά,
δικαιωμένος Αντιάξης, όλα
τού πήγαν βολικά.
Ανεύθυνος και τιποτόφρων,
τεμπέλης και ιδιοτελής,
βρέξει χιονίσει, ο μισθός
του, κι ας ήτανε ανωφελής.
