Ήρθε ο φίλος

(Μετά από 30 χρόνια ξαναβρεθήκαμε με τον καλό φίλο)

Τριάντα χρόνια μακρινά

κι ο φίλος ήρθε στην αυλή μας.

Μια ώρα στα σημερινά·

λες κι ήταν πάντοτε μαζί μας.

Τριάντα χρόνια μια στιγμή,

συμπύκνωση του παρελθόντος,

μέσα στο χρόνο μια ρωγμή

και γίναν όλα τού παρόντος.

Τόσα ωραία μάς κρατούν,

φίλε, ξανά να μη χαθούμε,

τα χρόνια δε μας καρτερούν.

Από κοντά να πορευτούμε.

.         .         .         .         .         .         .         .         

Την επομένη τής συναντήσεως ο φίλος έστειλε το μήνυμα: «Ίσως μόνο ένα ποίημα να μπορούσε να εκφράσει σύντομα και περιεκτικά την παράξενη λειτουργία τής σκέψης και του χρόνου. Σαν να πέρασαν μόνο τριάντα λεπτά και όχι χρόνια για το οικείο που ξεπήδησε μπροστά, συμπυκνώνοντας του χρόνου τα γεμίσματα σε ένα γνώριμο μοτίβο».

Από το ωραίο αυτό μήνυμα ξεπήδησαν οι στίχοι!