Τον πήρε η νύχτα τον
Νικάκη,
πεσμένος ώρα στο βιβλίο,
δύο σελίδες για τ’ αστέρια
νεράκι πρέπει στο σχολείο.
Να τα μαθαίνουνε απέξω,
ο δάσκαλος τους εξετάζει
κι αν κάποιοι σαν τον
παπαγάλο,
καθόλου αυτό δεν τον
πειράζει.
Δε μπόρεσε ο δάσκαλός τους
ούτ’ ένα βράδυ να τους
πάρει,
στα ύψη να τους οδηγήσει
των αστεριών να δουν τη
χάρη.
Να βρουν το λαμπερό
Αρκτούρο,
το Βέγα που του
παραβγαίνει,
τον Πολικό το φημισμένο
που πάντα στο Βορρά του
μένει.
Σας πρέπουν έπαινοι
μεγάλοι
Νικάκηδες που μελετάτε,
για το καλό των
συνανθρώπων
τη γνώση να την κατακτάτε.
Όμως στην ψύχρα των
βιβλίων
θα είναι κρίμα να χαθείτε
κι από τη λάμψη των
βραβείων
σιγά-σιγά να τυφλωθείτε.
Τ’ αστέρια με την ομορφιά
τους
μικρούς-μεγάλους προσκαλούνε,
από τα καθημερινά τους
ψηλότερα να σηκωθούνε.
