Οι
λαοί απαιτούν και οι ρήτορες σπεύδουν
στους
αγρούς των ελπίδων να σπείρουνε Θα.
Λιγοστοί
δυσπιστούν, οι πολλοί περιμένουν.
Και
τα λόγια πολλά.
Στο
ρυθμό του ο Χρόνος, χωρίς συγκινήσεις,
αγνοεί
διακηρύξεις, ιδέες και Θα,
την
αλήθεια τη φέρνει χωρίς εξηγήσεις.
Και
τα λόγια λιτά.
Ξεφυτρώνουν
δειλά κάποια Θα μετρημένα,
τα
ζιζάνια δίπλα τους ευημερούν,
των
ρητόρων τα λόγια, χλιαρά, μασημένα.
Οι
πολλοί απορούν.
Θεωρίες
ποικίλες, αιτίες, εκθέσεις
για
τη σύγκρουση δέοντος και εφικτού,
φλυαρίες
«σπουδαίων», φτηνές αντιθέσεις
παλαιού
παιχνιδιού.
Οι
λαοί διατηρούν τους αγρούς των ελπίδων
και
των Θα τούς σπορείς αιωνίως ζητούν.
Ξεπηδούνε
οι ρήτορες σκοπιμοτήτων,
και
αυτοί κυβερνούν.
