Αναβολές διαχρονικές

Το έργο μεγάλο, βαρύ και επείγον

και βάλαμε πλάτη εργάτες πολλοί,

με πίστη στο όραμα και στο καθήκον.

Καμία στη σκέψη μας αναβολή.

Ποικίλα εμπόδια μες στην πορεία,

συμφέροντα, φόβοι, παγίδες πολλές,

οι λίγοι κουράστηκαν, βρήκαν αιτία,

εμείς αταλάντευτοι στις απειλές.

Το πείσμα μας όπλο στις δύσκολες ώρες,

η πίστη μας ίδια, και όλοι μαζί,

επίμονα βήματα στις ανηφόρες.

Αρχίσαν να φαίνονται πρώτοι καρποί.

Σκαθάρια και ύαινες χάραξαν δρόμους

εκεί που κυρίαρχη είν’ η σκιά,

αισχροί αυλοκόλακες βρήκαν τους τρόπους

και στρείδια γινήκανε αρχηγικά.

Σημάδια απρόβλεπτα μες στην πορεία,

ξεθώριασαν τόσες σωστές εντολές,

στελέχη ασήμαντα πήραν ηνία

με άλλες παράταιρες επιλογές.

Κι εμείς σε παράταιρη αμηχανία – 

παράξενη όλων μας η ανοχή.

Αξίες, οράματα, φιλοπατρία

σε άδοξη άπρεπη αναβολή.

Δυσδιάκριτο

Ήταν απόγεμα, γάμος – επίδειξη,

λούσα, στολίδια, ο κόσμος πολύς,

μέσα στο πλήθος γυρνούσα την πλήξη μου,

(προσκεκλημένος κι εγώ, συγγενής).

Χρονοτριβή στην πολύχρωμη σύναξη,

όλα κυλούσαν αργά, βαρετά,

ώσπου κοντά μου, τυχαία, απρόσμενα,

από τον Όμηρο μία θεά!

Κάλλους αρχαίου γενναίο υπόδειγμα,

Λήδα, Ελένη, Κλειώ, Ναυσικά,

τόσα ονόματα ήρθαν αυθόρμητα,

κι έσβησε η πλήξη μου στην ομορφιά.

Πρόσωπο θείο, χαμόγελο βάλσαμο,

όλο το είναι της μια ζωγραφιά,

του Παιωνίου γλυπτό αλαβάστρινο.

Μόνο στα μάτια της κάποια σκιά.

Αυτοπεποίθηση μέσα στη χάρη της,

όπως στεκότανε ευθυτενής,

δίπλα της σύζυγος ευπαρουσίαστος,

σίγουρα ήταν πολύ ευτυχής.

Κάποια στιγμή χαμηλόφωνος διάλογος,

κι εγώ ακούσιος ωτακουστής.

Είχε μια ένταση όπως ξεκίνησε,

μάλλον εκείνη τα νεύρα πολλά,

με ηρεμία εκείνος τής μίλησε.

Μάταιος κόπος. Η γλώσσα μακριά!

Βία στον τόνο της, λόγια ανοίκεια,

μία τραχύτητα φασιστική.

Ποιος θα περίμενε τέτοια αήθεια;

Καταλυπήθηκα τον …ευτυχή!

Αποτραβήχτηκα λίγο μακρύτερα

την παρατήρησα προσεκτικά.

Τ’ όμορφο πρόσωπο είδα καλύτερα.

Φίδι κρυφό στων ματιών τη σκιά!

Ω πλανημένα ανύποπτα θύματα,

δείτε βαθύτερα την ομορφιά.

Κρίμα μεγάλο να είστε αθύρματα

στης κακοήθειας την αγκαλιά.

Εχθροί και εχθροί

Αμετανόητοι εχθροί, αδίστακτοι και ιταμοί 

μαχαίρια ακονίζουν,

τα σύνορα δεν τους χωρούν, νυχθημερόν καραδοκούν,

τους χάρτες πριονίζουν.

Εξοπλισμένοι απειλούν, το παρελθόν τους δεν ξεχνούν,

αττίλες αιμοβόροι.

Οι σύμμαχοί μας σιωπηλοί, κι «ευαίσθητοι» και κυνικοί,

πιλάτοι κερδοβόροι.

Κι εδώ…

Διαπραγματεύσεις δανειστών, ψηφοφορίες σωρηδόν

των ξένων διαταγμάτων.

Μία πατρίδα στο σφυρί, μαζί και λόγοι ηρωικοί!

Ντροπή ξεπουλημάτων.

Αψιμαχίες πληκτικές, επαναλήψεις θλιβερές,

μονόλογοι, διαλέξεις.

Μπροστά σε άβυσσο δεινή, Ενότητα και Λογική

παρωχημένες λέξεις.