Πέντε τετράστιχα

                     α)δακτυλικό

Νέες προκλήσεις για νέον αγώνα,  

δεν ησυχάζουν ποτέ οι καιροί,                     

κι αν εικοστό πρώτο λεν τον αιώνα,

η βαρβαρότητα καλά κρατεί.     

 

                β)τροχαϊκό

Πλουμιστές οθόνες φαύλου ιδιώτη 

με αόρατα σκοινιά με κρατούν δεσμώτη,

αληθοντυμένα πλήθος παραμύθια,

τρίχα γίνεται τριχιά στην πλαστή αλήθεια.

 

               γ) ιαμβικό

Δεμένοι, αλλά σίγουροι για κόκαλα οι σκύλοι,

ανέχονται και τις κλωτσιές από τ’ αφεντικά.

Μπορεί να μένουν νηστικοί πολλές φορές οι λύκοι,

μα την ελευθερία τους τη χαίρονται διπλά.

                δ)αναπαιστικό

Θα σηκώνει το κύμα ξανά τρικυμίες.

Στην ψυχή μας θα ψάχνουν να βρούνε ρωγμές.

Οπλισμένοι με τόσες βαριές εμπειρίες,

δίχως φόβο θ’ ακούμε θηρίων κραυγές.

               

                ε)μεσοτονικό

Μουρμούρα σηκώθηκε στους μαχαλάδες,

αρχίζει ν’ ακούεται σαν βουητό,

ξεθάρρεψαν κι άλλοι σκυμμένοι ραγιάδες

και μοιάζει να πήρε φωτιά το χωριό.

Εφιάλτης αφρικανού δυνάστη

 

Ποτάμι ο ιδρώτας ξαφνικά

στον ύπνο του τον ταραγμένο,   

στο όνειρό του έργα σκοτεινά,

κι ο δικαστής λιοντάρι αγριεμένο.

Απέραντο το δικαστήριο,

οι μάρτυρες κατηγορίας πλήθη –

μπορεί και ένα εκατομμύριο –

φανερωμένο πια το παραμύθι.

Το κατηγορητήριο βαρύ,

συντριπτικές οι αποδείξεις,

η κάθε μαρτυρία σοβαρή,

αγχωτικές οι εξελίξεις.

Ξεσκεπασμένη η αξιοσύνη του·

από τους κράχτες του διαφημισμένη.

Στη φόρα η τεράστια ευθύνη του

για μία χώρα καταρημαγμένη.

Στη φόρα κι η κρυφή περιουσία του

και των πολλών του φίλων οι απάτες,

ποιοι στήριζαν την εξουσία του,

και ποιοι οι ξένοι στυλοβάτες.

Τι εφιάλτης ήτανε κι αυτός;

και πήρε πια να ξημερώνει.

Μα μήπως είναι ένας οιωνός 

για μία εξουσία που τελειώνει;

Ηρωοποίηση

 

Υπέγραφε «σκληρός πολεμιστής»,

η στήλη του σωστό λεπιδοβόλο,

των αντιπάλων ο χυδαίος υβριστής,

η γλώσσα του σαν φίδι ιοβόλο.

Υμνούσε του λαού τις αρετές,

μιλούσε γλυκερά για τον κοσμάκη,

τον διάβαζαν πληθώρα θαυμαστές,

στο έντυπο τον είχανε για κράχτη.

Και κάποιο βράδυ στην αφώτιστη γωνιά,

αντίπαλοι του έστησαν καρτέρι,

τρισβάρβαρα ανήμερα θεριά,

και μίλησε μονάχα το μαχαίρι.

Την επομένη οι δηλώσεις σωρηδόν

και έπαινοι για το αθώο θύμα,

κραυγές από ομάδες θαυμαστών,

καταγγελίες στης βουλής το βήμα.

Σε λίγους μήνες μαρμαρένια προτομή

κοσμούσε την απέναντι πλατεία,

τιμή για το «σκληρό πολεμιστή».

Το τίποτά του το ανέδειξαν αξία.

Αποτυχία

 

Κακία και αμορφωσιά

ακαταμάχητο το μίγμα.

Προσπάθησε η καλοσύνη·

των λέξεων η δύναμη μικρή.

Κι έμεινε όπλο τελευταίο

τής συγκατάβασης το βλέμμα.

Η επιχείρηση πικρή.

Νέος διευθυντής στην εταιρεία

 

Για χρόνια καλοφορεμένο

το προσωπείο τής σεμνότητας,

της αναγκαίας σοβαρότητας.

Κρυμμένη η ασημαντότητά του

Στο Σύστημα αποδεκτός.

Ευένδοτος τουτέστιν χρήσιμος,

πανεύκολα χειραγωγήσιμος.

Αστεράκι

 

Χιλιάδες άστρα κάθε βράδυ στου ουρανού τη φορεσιά,

ανάμεσά τους τα σπουδαία, ονόματα ξεχωριστά.

Αλτάιρ, Βέγας και Αρκτούρος και ο Αντάρης τού Σκορπιού

κρατούνε μόνιμα τα σκήπτρα τούς μήνες τού καλοκαιριού,

ο Μπετελγκέζ κι ο Λαμπαδίας των χειμωνιάτικων μηνών,

φανταχτερός και πρωτοστάτης ο Σείριος των ποιητών.

Χιλιάδες άστρα, όλα ήλιοι, αυτόφωτοι, μοναδικοί,

μικροί, μεσαίοι και μεγάλοι στων αστρονόμων τη σπουδή.

Σε κάποιαν άκρη ξεχασμένη, έν’ αστεράκι μοναχό,

χρόνια και χρόνια περιμένει να το κοιτάξουνε κι αυτό,

να δουν και τη δική του λάμψη, τη θέση του στη φορεσιά,

να εκτιμήσουνε το φως του. Έχει κι αυτό κάποια θωριά.

Και ω του θαύματος! μια νύχτα, δυο αστρονόμοι ερευνούν,

έχουνε στρέψει το φακό τους, με προσοχή το μελετούν,

μετρούνε πάλι αποστάσεις, διαβάζουνε παλιά χαρτιά

και τη λαμπρότητα συγκρίνουν με άλλα άστρα κοντινά.

Περνούν οι νύχτες κι επιμένουν σ’ αυτό το άστρο το μικρό,

κάτι κεντά την προσοχή τους στον ουρανό το μακρινό.

Και να που φτάνουνε στο τέλος· του κόπου τους η αμοιβή,

χαρούμενοι οι αστρονόμοι για τα καινούρια πού ’χουν βρει.

Φαινόταν άσημο τ’ αστέρι στην ξεχασμένη του γωνιά,

όμως η άοκνη μελέτη τού δίνει τη σωστή θωριά.

Χωρίς καμιάν αμφιβολία διαστάσεις έχει φοβερές,

μα τόσο απομακρυσμένο που δείχνουνε πολύ μικρές.

Είναι το φως σου, αστεράκι, για εκατό Αυγερινούς,

είσαι κι εσύ λαμπρός αστέρας που ξεπερνάς πολλούς γνωστούς.

Κι αν μένεις στ’ ουρανού την άκρη και μόνο λίγοι σε κοιτούν, 

οι επαΐοντες γνωρίζουν, ξέρουν καλά να εκτιμούν…  

Ναυάγιο

 

Η ζωή του καράβι που έπλεε σίγουρα

και το πίστευε αβύθιστο, ό,τι κι αν γίνει.

Ναυαγός στης αλήθειας το πέλαγος σήμερα,

προσπαθεί να διακρίνει τι έχει απομείνει.

Ευπρέπειες και προπέτειες

 

Γνωστός ο δημοσιογράφος Α,

της γλώσσας χειριστής σωστός,

ευγενικός στους καλεσμένους,

από πολλούς αποδεκτός.

Γνωστός ο δημοσιογράφος Β

με συμπεριφορά μεμπτή,

πολλοί συχνά τον καταγγέλλουν

που βρίζει και κακολογεί.

Προγκίζει, λοιδορεί ο Β

κάποιους χυδαίους πονηρούς,

αποκαλύπτει σκάνδαλά τους

σε νέους και παλιούς καιρούς.

Ευγενικός ο κύριος Α

σκοπιμοτήτων χειριστής,

στρογγυλεμένες συνεντεύξεις

και παραμένει ευπρεπής.

Οι έγκυροι απωθημένοι,

οι γλυκεροί προβεβλημένοι,

χρήσιμοι μένουν κάποιοι αλήτες

που ξεσκεπάζουν λωποδύτες.

Με τις σειρήνες

 

Χαμηλόμισθος ο φίλος μου ο Μένιος,

η ζωή του μετρημένη, συνετή,

ενδιαφέροντα ωραία, διαβασμένος,

κι όλο βρίσκει κάτι να δημιουργεί.

Ένα γράμμα, κάποια μέρα, της πρεσβείας

για κληρονομιά του μακρινή,

αίφνης κάτοχος τρανής περιουσίας.

Στη ζωή του η μεγάλη ανατροπή!

Φτερουγίσανε τριγύρω του σειρήνες,

τα τραγούδια τους γλυκά μαγευτικά.

Σ’ άλλη γειτονιά σε λίγους μήνες,

διαγραφή στα μέχρι χτες, οριστικά.

Φίλοι πλούσιοι στις νέες συντροφιές του,

επαφές και συναντήσεις κοσμικές,

στους ωκεανούς μεγάλες εκδρομές του,

βασιλιάς σε διαδρομές εξωτικές.

Στις σειρήνες του ο φίλος αφημένος,

τα ωραία ενδιαφέροντα νεκρά,

για καινούριες απολαύσεις διψασμένος,

τις καλές δημιουργίες του ξεχνά.

Δέκα χρόνια στις σειρήνες του ο Μένιος,

δε θυμάται τον παλιό του εαυτό,

κάπου-κάπου ξενυχτάει μεθυσμένος.

Ένα πλοίο δίχως ρότα και σκοπό.

Πόλεμος πάντων πατήρ

 

Μονόφθαλμος ο άτυχος Μαυρούλης,

κουτσαίνει ο Αστέρης ο νταής,

γδαρμένος ο αδύνατος Σπιρτούλης,

μισό αυτί ο ήσυχος Χιονής.

Οι πόλεμοι των γάτων φουντωμένοι

στα κεραμίδια, στα σοκάκια, στις αυλές,

με νύχια και με δόντια οπλισμένοι,

τα νιαουρίσματά τους απειλές.

Αιώνιοι των γάτων οι αγώνες,

παρόμοια τα θηρία, τα πτηνά,

τα έντομα, τα φίδια, οι χελώνες.

Σε πόλεμο της Γης τα ζωντανά.

Όπου ζωή, ατέρμονες οι ρήξεις

για επικράτηση, για χώρο ζωτικό,

του μίσους και της βίας οι εκρήξεις

το βίο καταντούν αγχωτικό.

Όπου ζωή, εκεί και δυστυχία,

τα πλάσματα σπανίως ευτυχούν,

μα τα θεόπνευστα βιβλία

στο διάβα των αιώνων φωνασκούν

«τα πάντα καμωμένα εν σοφία!»,

και μυκτηρίζουν όσους διαφωνούν.

Οι 12 μήνες

 

Ιανουάριος

Το όνομά του θεϊκό· Ρωμαίων πεπραγμένα.

Ξεκίνημα με ασπασμούς, πλεόνασμα ευχών,

μηνύματα ηγετικά με λόγια τετριμμένα

να συντηρούνται εσαεί ελπίδες των λαών.

Σαρώνουν θάλασσες, βουνά και στήνουνε παγίδες

βοριάδες ανεόρταστοι με ήθη πολικά.

Κάποτε μας χαμογελούν γλυκές αλκυονίδες·

ανάπαυλα κι απαντοχή σε σπίτια φτωχικά.

Φεβρουάριος

Κι αυτός με κρύα και βροχές, αν θέλει, και με χιόνι,

με λίγον ήλιο ξεγελά και τις αμυγδαλιές,

μπορεί να μένει φιλικός, μπορεί να τις παγώνει.

Απ’ όλους ο ξεχωριστός· οι μέρες του λειψές.

Μια μέρα τού γυρίζουνε σε μια τετραετία,

για το ημερολόγιο τον κάναν ρυθμιστή.

πολλοί φοβούνται μην τους βρει μεγάλη ατυχία·

η πρόληψη για δίσεκτα ακόμα επιζεί.

Μάρτιος

Κι αυτός με όνομα θεού, σκληρός, δυναμικός,

αλλάζει γνώμη εύκολα, τα δέντρα τον φοβούνται,

για τα παλούκια των φτωχών και παροιμιακός,

ανησυχούνε γεωργοί, φορές τον καταριούνται.

 

Την Άνοιξη υπόσχεται, για μέρες προσπαθεί,

λουλούδια φέρνει πρώιμα μαζί και χελιδόνια.

Μέσα του η μεγάλη μας η εθνική γιορτή·

θυμούμαστε το χρέος μας, τα ένδοξά μας χρόνια.

Απρίλιος

Τα πρωινά του δροσερά με χαμηλούς βαθμούς,

μα φέρνει και χαμόγελα με την καλοκαιρία.

Τα δέντρα ξεθαρρεύουνε, γεμίζουνε χυμούς,

και των πουλιών οι έρωτες σε νέα ευκαιρία.

Τη γη την ερεθίζουνε ευπρόσδεκτες βροχές,

από τα χιόνια των βουνών ποτάμια φουσκωμένα,

το πράσινο απλώνεται σε κάμπους και πλαγιές,

οπωροφόρων έκρηξη, χωράφια στολισμένα.

Μάιος

Πασίγνωστη η πρώτη του, παγκόσμια γιορτή,

εργαζομένων σύμβολο, αγώνας ματωμένος.

Της γης η αναγέννηση γιορτάζεται κι αυτή,

ελπιδοφόρος, στα χωριά πολυτραγουδισμένος.

Ρομαντικοί ερωτιδείς τραβούν στην εξοχή,

με στίχους διανθίζουνε θερμές τους εκδηλώσεις.

Και της Μητέρας θύμηση σε μία Κυριακή,

με στοργικές αναφορές, γλυκές αφιερώσεις.

Ιούνιος

Του έδωσε το όνομα η μέγιστη θεά,

του θέρους ο καλύτερος, αρχή τής ευφορίας,

μας φέρνει την επάρκεια του σιταριού σοδειά.

Τής κερασιάς η ομορφιά φωνή τής ευκαρπίας.

Αλτάιρ, Βέγας και Ντενέμπ κοσμούν τον ουρανό,

το θερινό τους τρίγωνο της νύχτας το στολίδι.

Ο ήλιος πάντα συνεπής σε κύκλο σταθερό,

εικοσιδύο ξεκινά στις μέρες το ψαλίδι.

Ιούλιος

Με εξουσίας όνομα αυτοκρατορικό.

Ο νους στη μεγαλόνησο στις μέσα του σελίδες.

Μας ψήνει συστηματικά με λίβα εχθρικό,

τα δάση ανοχύρωτα προσμένουν καταιγίδες.

Συγκομιδή γλυκών καρπών, κάποτε σαν γιορτές,

από τους χρόνους τούς παλιούς μεγάλη ποικιλία.

Εκατομμύρια τουριστών πολιορκούν ακτές,

φιλομαθείς στ’ αθάνατα προγονικά μνημεία.

Αύγουστος

Κι αυτός αυτοκρατορικός και άγρια καυτός,

τα πεύκα και τα έλατα στα δάση αγχωμένα.

Κυρίαρχη η ξεγνοιασιά, ραστώνη γενικώς,

υπηρεσίες ελλιπείς, ρολά κατεβασμένα.

Αρχίζουνε οι νύχτες του να φέρνουνε δροσιά,

πριν την αυγή ο Σείριος φθινόπωρο θυμίζει.

Επίμονοι οι εκδρομείς, γεμάτα τα νησιά,

στ’ αμπέλια το σταφύλι μας αρχίζει να ροδίζει.

Σεπτέμβριος

Του φθινοπώρου η αρχή με θερινή χροιά,

ξανά φωνές ακούγονται στα έρημα σχολεία,

τα χελιδόνια ξεκινούν να φύγουν μακριά,

η νύχτα παίρνει πάνω της με την ισημερία.

Στα χωριουδάκια έρημες ξανά οι γειτονιές,

στις πόλεις η επιστροφή στις ίδιες ασχολίες.

Πυκνότερα τα σύννεφα αγγίζουν ποιητές,

σε κάποιους στίχους φανερές και οι μελαγχολίες.

Οκτώβριος

Στου φθινοπώρου την καρδιά, κατάλληλος σποριάς.

Με κόκκινο και κίτρινο τα φυλλοβόλα «ανθίζουν»,

μα σαν περνούν οι μέρες του, βουΐζει ο βοριάς,

τα ξύλα παραδίνονται, τα τζάκια μας καπνίζουν.  

Αρχίζουν και ασπρίζουνε της Πίνδου κορυφές,

αυτές που γίναν σύμβολα και φάροι Ιστορίας,

στη μνήμη ξαναφέρνουμε ηρωικές μορφές,

ατρόμητους πολεμιστές αφάνταστης πορείας.

Νοέμβριος

Του φθινοπώρου τελικός, υγρός και παγερός,

τα φύλλα που απόμειναν κρατιούνται σκουριασμένα.

Χωρίς τα κυπροκούδουνα ο λόγγος σιωπηλός,

τα πεύκα και τα έλατα χιονοανεμισμένα.

Όπου το κρύο λιγοστό, ακμαίες οι ελιές

για τον πολύτιμο καρπό με τον αρχαίο κόπο,

θριαμβικές οι λεμονιές και οι πορτοκαλιές,

ευλογημένες ζωγραφιές πλουτίζουνε τον τόπο.

Δεκέμβριος

Ο τελευταίος τής χρονιάς, βαρύς και σκοτεινός,

κανόνας του οι παγωνιές, αέρηδες και χιόνια,

στο τρίτο δεκαήμερο ωραίος, γιορτινός,

στη μνήμη αναδύονται τα παιδικά μας χρόνια.

Καιρός υπενθυμίσεων και απολογισμών,

λαθών και παραλείψεων στου έτους την πορεία,

εκτίμηση εμπειριών καινούριων στοχασμών,

αναμονή πρωτοχρονιάς σαν νέα ευκαιρία.