Μαύρο

Πνεύμα αδέσμευτο, ήθος, ευπρέπεια,

σ’ όλα τα κείμενα ευαισθησία,

ήταν κατάδηλη η καλλιέργεια,

λέξεις πολύσημες, καλαισθησία.

Αριστοτέχνης σε θέματα καίρια

με φωτισμό συμφερόντων κρυμμένων

και αποκάλυπτε όλη την ένδεια

προβεβλημένων, βαθιά νυχτωμένων.

Φάρος και φύλακας, δίχως προσχήματα,

των πανανθρώπινων δικαιωμάτων,

αποδομούσε τα φαύλα κηρύγματα

και τις «αλήθειες» ποικίλων δογμάτων.

Λίγα τα σχόλια, όλα πολύτιμα,

στ’ όνομα άδολης ελευθερίας,

διάλογοι έξοχοι και συναισθήματα,

πνεύματα ήρεμης αυτογνωσίας.

Δίχως εμπόδια οι αναρτήσεις του,

όσο οι φίλοι παρέμεναν λίγοι.

Όταν πολλοί είδαν πια τις κινήσεις του,

τον εξαφάνισαν χακερολύκοι.

                      Στίχοι αφιερωμένοι στα σοβαρά ανήσυχα πνεύματα,

                      ανά την υφήλιο, που, όταν αρχίζουν να έχουν απήχηση,

                      τα τρώει το σκοτάδι,

                      στις δικτατορίες και στις προσχηματικές δημοκρατίες.

Του Δικαίου

Οι κλέφτες πολλοί. Σοβαροί, ευυπόληπτοι,

ωραίοι, λαλίστατοι στις θεωρίες.

Στους θώκους φτωχοί, μα γοργά πλουσιότατοι,

κοινό μυστικό στις θολές υποψίες.

Χωρίς συστολή, με κινήσεις ανοίκειες,

στης χώρας το σώμα αχόρταγες βδέλλες,

κινήσεις υπόγειες, μαύρες προμήθειες,

δημόσιο χρήμα και μέχρι Σεϋχέλλες.

                                     

Τυχαία η ρήξη σε κάποιο απόστημα,

βαριά στην ατμόσφαιρα η δυσωδία,

ακτίνα φωτός στο κρυφό οικοδόμημα,

για λίγο ξεσκέπαστη η ανομία.

Με ύφος αθώων γνωστοί διαπλεκόμενοι,

σε φαύλες οθόνες αλλιώς τις ειδήσεις,

ως δήθεν κατάπληκτοι, τώρα κατήγοροι,

φθηνές διακηρύξεις, δικαίου εκκλήσεις.

Σε δρόμο μακρύ ανακρίσεις ατέρμονες,

ενστάσεις και δαίδαλοι πολυνομίας,

στρεψόδικα μέσα, ασθένειες έωλες,

δηλώσεις ανέξοδης κενολογίας. 

Ως άτυχοι τράγοι πεντέξι στα σίδερα,

απείραχτες τόσες θρασύτατες βδέλλες.

Το κράτος δικαίου μονίμως μια χίμαιρα,

στου χρόνου τη σκόνη αρχαίες ιδέες.

Αυτό που θα 'ρθεί

Ρυάκια πολλά, μα μικρά και αδύναμα,

που μόλις ακούγονται.

Οι χείμαρροι μένουν στεγνοί.

Μακριά στον ορίζοντα άφθονα σύννεφα,

που μοιάζουν ακίνητα.

Οι άνεμοι δείχνουν αργοί.

Αθόρυβο ακόμα στα πεύκα το θρόισμα.

Υπήκοοι ράθυμοι, άρχοντες ήσυχοι.

Και ποιοι θα σηκώσουν αυτό που θα ’ρθεί…