Καλωσορίσματα θερμά, ο
κόσμος γύρω της πολύς
πυκνές οι χειραψίες.
Τριάντα χρόνια ξενιτιά, ο
χρόνος δε μας προσπερνά,
κρατάει απουσίες.
Τριάντα χρόνια ξενιτιά η
όμορφη Βασιλική
και τώρα στην πατρίδα,
για λίγες μέρες στο χωριό κι
ύστερα πάλι Αμερική
στην άπατη ελπίδα.
Ανάμεσα στους χωριανούς, στη
φασαρία την πολλή,
κι εγώ για χειραψία.
Τα χέρια σφίχτηκαν αλλιώς
και μες στα δευτερόλεπτα
βουβή συνομιλία.
Από τις λέξεις των χεριών
στα λόγια των βλεμμάτων μας·
τα μάτια πώς προφταίνουν!
αντάλλαξαν τ’ ανείπωτα
ωραίων αισθημάτων μας·
αυτά που δεν πεθαίνουν.
Τριάντα χρόνια ξενιτιά
εκείνη η Βασιλική,
εικόνα που δε σβήνει,
χαμένη πια οριστικά στην
εύλαλη Αμερική.
Κι η νιότη δε μ’ αφήνει…
