Αργά

Χλωμή και αδυνατισμένη βρήκα τη θεία μου Φανή,

τα βήματά της μουδιασμένα στη ρημαγμένη της αυλή,

μ’ ένα παράπονο στο βλέμμα – πολύχρονη η μοναξιά –

συγκρατημένη δυσφορία για τα βαριά ογδονταεννιά.

Με καλοσύνη οι κουβέντες, οι συμβουλές της στοργικές,

διακριτική στις ερωτήσεις, με παραινέσεις θετικές,

νοσταλγική για συγγενείς μας που χρόνια είχανε χαθεί.

Εκ θεμελίων αλλαγμένη βρήκα τη θεία μου Φανή.

Είχε αντίθετην εικόνα, πριν πέσει μες στα γηρατειά.

Την αποφεύγαν οι γνωστοί της, η παρουσία της βαριά,

αρνητικά τα σχόλιά της, επίμονα εριστική,

αντιπαθής σ’ όλο το σόι για τη σκληρή της κριτική.

Άκακος άνθρωπος φαντάζει αυτή η ήσυχη γιαγιά,

καλοσυνάτη για τον ξένο που δε γνωρίζει τα παλιά.

Τι βάρος άραγε σηκώνει η αλλαγμένη της ψυχή,

καθώς οδεύοντας στο τέρμα, κοιτάζει πίσω τη ζωή;

Του Αυγείου

Σπρώξιμο κάτω απ’ το χαλί,  

προσωρινή, λέγανε, λύση·

μια διαρκής αναβολή.

Ποιος να βρεθεί να καθαρίσει;

Και βγήκε κάποιος τελικά

με δηλωμένη προθυμία,

τα λόγια του ηρωικά,

κι αδράξανε την ευκαιρία.

Είπανε ήρθε Ηρακλής

γι’ αυτήν την κόπρο τού Αυγείου,

όλοι αυτοί ψοφοδεείς,

ανίκανοι του βασιλείου.

Λόγια παχιά ο Ηρακλής

κι η κόπρος έμενε στα ίδια.

Αυτοί κοιτούσαν αδρανείς,

κι ο ουρανός καμιά βοήθεια...

(αρχαίες ιστορίες)

Βιαστές

Το είδος χόμο σάπιενς.

Η κορωνίς!

Ευπρόσωποι ή άσχημοι,

ψηλοί ή μικροκαμωμένοι,

φτωχοί ή ευκατάστατοι,

άσημοι ή προβεβλημένοι,

φαιδροί ή ευυπόληπτοι,

αγράμματοι ή σπουδαγμένοι.

Πόσοι να είναι άραγε

νεάντερταλ συγκαλυμμένοι;

αρρενοκαταντήματα,

δηθενανθρώποι πωρωμένοι;

Και ύστερα με ποια ποινή

να μετρηθεί η τιμωρία;

Μήπως αντί για φυλακή

σε κάποια ζούγκλα εξορία;

Όλοι για την Πατρίδα

Ήταν μεγάλο το πλήθος   

κι ο αρχηγός δυνατός και σπουδαίος,

είχε ακέραιο ήθος,

σ’ όλες τις μάχες μπροστάρης γενναίος.

Πάθος ασίγαστο τους πυρπολούσε

πώς να γυρίσουν σωστά τον καιρό, 

όρκος βαρύτατος τους οδηγούσε

μη φοβηθούνε κανέναν εχθρό.

Πέρασαν χρόνια μεγάλων αγώνων,

πρόθυμοι όλοι στην πρώτη γραμμή,

είχαν πυξίδα τούς πόθους προγόνων,

δεν τους αγγίξαν ποτέ διχασμοί.

Στέριωσαν μια τιμημένη Πατρίδα

κι είχαν γι’ αυτήν μιαν αγάπη βαθιά,

είχαν τη σύμπνοια πρώτη φροντίδα

κι ήσαν υπόδειγμα για τα παιδιά.

(της φαντασίας)