Όλοι στα ίδια σχεδόν, στη μικρή την
κωμόπολη,
βίοι παράλληλοι, όμοια ζωή,
λίγα τα πρόβατα, λίγα τα κτήματα,
και μεταξύ τους οι πάντες γνωστοί.
Πλήθος παιδιά στο σχολειό τής κωμόπολης,
μα στο Γυμνάσιο λίγοι, καλοί,
άλλοι στα πρόβατα, άλλοι στα κτήματα,
ούτε μαθήματα ούτε βαθμοί.
Η Ανδρομάχη μαθήτρια άριστη,
ένα υπόδειγμα στη διαγωγή,
και στο Γυμνάσιο μα και στα κτήματα
εργατική και σε όλα σωστή.
Ήρθε με δύναμη στις πανελλήνιες,
κλίση και πόθος της, ιατρική,
θέματα δύσκολα, όμως πανέτοιμη,
μες στα βιβλία της από μικρή.
Μόνο στην έκθεση λέξη αμφίσημη,
κάποιοι το θέμα το πήραν αλλιώς,
στην οδηγία η μία περίπτωση,
και για εκείνους μικρός ο βαθμός.
Της Ανδρομάχης ο στόχος ανέφικτος
και των σπουδών της οι πόρτες κλειστές,
απογοήτευση, τ’ όνειρο ψεύτικο
και των δικών της οι σκέψεις πικρές.
Λίγοι συμπάθησαν, λίγοι συμπόνεσαν
τέτοιο κορίτσι να μείνει εκτός,
όμως οι γλώσσες μικρών και κακόψυχων,
βόρβορος γίνανε και οχετός.
- Άριστη, άριστη κι όμως απέτυχε!
- Δε θα μας γίνουνε κι όλοι γιατροί!
- Κόρη τής …Χάιδως, μεγάλη απαίτηση!
- Ας απομείνουν στα ίδια κι αυτοί…
Δεύτερος χρόνος, καινούρια προσπάθεια,
μ’ επιμονή στον αγώνα ξανά,
πείσμα και πίστη να γίνει το όνειρο
και στους δικούς της να δώσει φτερά.
Άριστα σ’ όλα, μεγάλη δικαίωση,
πόρτες ορθάνοιχτες για τις σπουδές,
άνθρωπος άξιος με αφοσίωση
για το λειτούργημα, ήθος κι αρχές.
Όλοι ευχές, περισσέψαν οι έπαινοι,
ζήλεια και φθόνος κρυφτήκαν καλά,
στο φτωχικό τα μικρά τα διέγραψαν,
πάντοτε είχαν μεγάλη καρδιά.
Η Ανδρομάχη, συνταξιούχος πια, μετά από
35 χρόνια προσφοράς, και στους
ανθρώπους
τής κωμόπολης.
