Οι σταγόνες βαριές, ηχηρή η βροχή,
είναι μέσα Νοέμβρη.
Σε μιαν άκρη ζητά προστασία να βρει.
Σκηνικό που το ξέρει.
Οδηγοί αγχωμένοι, νερά εχθρικά,
οι πεζοί θυμωμένοι,
τους ρυθμούς της η πόλη με πείσμα ζητά,
η βροχή λασπωμένη.
Ανατρέχει σε χρόνια πικρά, μακρινά,
οι καιροί πετρωμένοι,
η ανάγκη σκληρή, φτωχικά σπιτικά,
χωριανοί φοβισμένοι.
Για την πόλη πολλοί, βιασμένη φυγή
στην αβέβαιη τύχη.
Παρυφές των βουνών μία λύση φθηνή
ένα σπίτι όπου τύχει.
Μες στην πόλη πολλοί, κι ο κερδώος Ερμής
ως τις κοίτες ρεμάτων,
το συμφέρον τυφλό στο χαμένο εμείς
του σωρού των σφαλμάτων.
Οι σταγόνες βαριές, οργισμένα νερά
σε χειμάρρους φραγμένους.
Οι σειρήνες ρυάζονται δαιμονικά,
κουβαλούνε πνιγμένους.
Η βροχή ηχηρή. Μοναχός του μιλά,
δυνατά το φωνάζει: Αρκετά ως εδώ!
Πολεμά το αργά
και το χρόνο δαμάζει.
Το παιδί, ζωντανό στη γριά του καρδιά,
την πηγή του ζητάει.
Αρκετά ως εδώ! το φωνάζει ξανά.
Το πρωί ξεκινάει…
