Θερινός ουρανός

Ζεστές τού Ιουλίου νύχτες, τα μάτια στρέφονται ψηλά,

το αστροκέντημα ατενίζουν, αφήνουνε τα χαμηλά.

Η Άρκτος η μεγάλη, πρώτη, κυρίαρχος αστερισμός,

με τα εφτά μεγάλα αστέρια ξεχωριστός σχηματισμός.

Τής Λύρας αρχηγός ο Βέγας, και ο Αλτάιρ τού Αετού,

μαζί με το Ντενέμπ τού Κύκνου άκρες τριγώνου τ’ ουρανού.

Μες στο Σκορπιό κοκκινολάμπει Αντάρης πρωταγωνιστής,

και στον Βοώτη ο Αρκτούρος, του Βέγα ανταγωνιστής.

Ο πολικός, ο φημισμένος, ακίνητος επιτηρεί

και γύρω του το κάθε άστρο ουράνιο κύκλο εκτελεί.

Καταμεσής ο γαλαξίας σαν αστροχείμαρρου ορμή,

της οργισμένης Ήρας γάλα, απ’ του Θαλή την εποχή.

Ανάμεσα στις δύο Άρκτους, μακρύς ο Δράκων απειλεί

και ο πεντάγωνος Κηφέας από κοντά παρατηρεί.

Δίπλα γυρνάει η Κασσιόπη στο θρόνο το βασιλικό,

τη βλέπεις Μι τη βλέπεις Σίγμα κάθ’ εποχή στον ουρανό.

Καθώς αργά κυλούν οι ώρες, προβάλλουν μέσ’ στην ξαστεριά

ο Πήγασος κι η Ανδρομέδα κοσμήματα αστραφτερά.

Άστρα πολλά, μικρά, μεγάλα, όλα τους ήλιοι μακρινοί,

από εκατομμύρια χρόνια μένουνε φάροι φωτεινοί,

τη μαύρη νύχτα ξεθωριάζουν, αθόρυβα συνομιλούν,

μες στην εξαίσια θωριά τους κάποιαν ελπίδα συντηρούν.

Διολίσθηση

Είναι πολλοί οι αστυνόμοι στην παιδεμένη Πολιτεία

να επιβάλλουνε την τάξη, να κυνηγούν την ανομία.

Μ’ ανάμεσά τους είναι κάποιοι τυχάρπαστοι και αιμοβόροι

που δέρνουνε κι ασχημονούνε, την πολιτεία δυσφημούνε.

Ανέχεται τους αιμοβόρους εδώ και χρόνια η Πολιτεία,

παρότι κατοχυρωμένη με νόμους η δημοκρατία,

σπανίζει η ευαισθησία στις σοβαρές διαμαρτυρίες.

Ακόμα ζούνε υπογείως οι παλαιές δικτατορίες.

Δίδαγμα

Ο εχθρός προχωρούσε αργά, σταθερά 

και τα σχέδια του ήταν σε όλους γνωστά,

μα εκείνοι κοιτούσαν δικές τους δουλειές,

η φροντίδα τους έφτανε ως τις αυλές.

Ο εχθρός προχωρούσε χωρίς δισταγμούς,

αντιστάσεις δεν έβρισκε, λίγους φρουρούς,

και οι άλλοι κοιτούσαν δικές τους δουλειές,

συντηρούσαν διχόνοιες – φαιδρές διαφορές.

Ο εχθρός ανεμπόδιστα βγήκε μπροστά

ιταμός· γην και ύδωρ και πάλι ζητά,

νέα όπλα κραδαίνει, πολλά απαιτεί

και με λόγια ασύστολα τους απειλεί.

Ο εχθρός ανεμίζει σημαίες παλιές

και σε χάρτες καινούριους χαράζει γραμμές,

θεωρεί τις συνθήκες χαρτιά περιττά,

με της βίας τη γλώσσα μονάχα μιλά.

Ο εχθρός παίρνει θέση για μάχη απλή,

οι απέναντι ξέρει πως είναι νωθροί,

ξεκινάει επίθεση με σιγουριά,

προχωράει στα σύνορα μια δρασκελιά.

Ξαφνικά οι απέναντι τώρα ξυπνούν,

τους μικρούς αρχηγούς στο λεπτό ξεπερνούν,

τον εχθρό σταματούνε στις πύλες μπροστά

και τον σπρώχνουν να φύγει ξανά μακριά.

Οι αδιάφοροι γίνονται πια ενεργοί,

λιγοστοί απομένουν ακόμα νωθροί.

Σ’ έναν ύπνο βαθύ είχαν πέσει οι πολλοί

και η χώρα τους βούλιαζε στην παρακμή.

Αρχηγούς ικανούς δε μπορούνε να βρουν,

μα καινούρια πορεία με πάθος ζητούν.

Ένα δίδαγμα μέγα τούς φέρνει ο καιρός:

Γρηγορείτε! αισχρός παραμένει ο εχθρός.

(παλιές επαναλαμβανόμενες ιστορίες)