Μυθικοί

 

Καλπάζουσα τεχνολογία,

απόμακρο το παρελθόν,

στην άκρη η φιλολογία,

και οι ανέσεις σωρηδόν.

Μας είναι λίγο το φεγγάρι,

η Γη μας, λεν, οριακή,

θα περπατήσουμε στον Άρη,

για μια καινούρια Αμερική.

Οι χόμο δυνατοί σαν μύθοι,

με ευφυΐα τεχνητή,

μα του Νεάντερταλ τα ήθη 

θα παραμένουν εσαεί.

Έθιμο και ομορφιές

 

Χρυσά κορίτσια στο χορό,

μπροστά η λαμπερή Μαριώ,

καλά τη λένε φεγγαρένια!

Ξανθομαλλούσα η Αρετή,

ευλύγιστη και θαρρετή,

λεπτούλα μαργαριταρένια!

Στα δεκαπέντε η Νανά

μοιάζει να είναι δεκαεννιά,

γλυκύτατη αγαλματένια!

Αγέρωχη η Διαλεχτή,

των αγοριών η ταραχή·

μικρή θεά παραμυθένια!

Χαριτωμένη η Φιλιώ,

το μάγουλό της ροδαλό,

στο φυσικό της πορφυρένια!

Καστανομάτα η Χαρά,

τα είκοσί της ανθηρά,

αστραφτερή μενεξεδένια!

Η τελευταία, ζωηρή,

ακούραστη, φανταχτερή,

πολλοί τη λεν παραδεισένια,

είναι η αγέραστη Μυρτώ,

που τρέχει τα πενηνταοχτώ,

μα παραμένει ζαχαρένια!

Φασισμοί

 

Παντού παρών ο φασισμός –

αχρείος ετσιθελισμός·

του όχλου, τού αλήτη, τού νταή,

του τιποτένιου εξουσιαστή,

του αστυνόμου που αυθαιρετεί,

του εξαγορασμένου δικαστή,

του υπαλλήλου που κωφεύει,

του δάσκαλου που δυναστεύει,

του μαθητή που αυθαδιάζει,

του έφηβου που εκβιάζει,

γειτόνων που παρενοχλούν,

συζύγων που ασχημονούν,

γονέων που χειροδικούν.

Πληθώρα καθημερινοί,

μόνιμοι ή προσωρινοί

οι φασισμοί των μοχθηρών,

των ανοήτων, των μικρών·

Παντού παρών ο φασισμός.

Κι όπου πολλή η ανοχή,

βαθύς ο καταναγκασμός.

Συμπεράσματα

 

Παντρέψαν την καλότροπη Μαριώ

με τον κακόψυχο, μα πλούσιο, Αρσένη,

απρόσμενο το νέο στο χωριό,

θαρρούνε τη Μαριώ αδικημένη.

Περάσαν μήνες και σε όλους φανερό

πως το ζευγάρι είναι ταιριασμένο.

Πλουσιοπάροχα τα βρήκε η Μαριώ,

το σπιτικό της εξασφαλισμένο.

Μια φασαρία κάποια μέρα στο χωριό

με τον αρπακτικότατο Αρσένη,

και καρτερούν απ’ την καλότροπη Μαριώ

μια μεσολάβηση στο δίκαιο ταγμένη.

Κανέναν δεν ακούει η Μαριώ,

του άντρα της το άδικο στηρίζει,

και με το ύφος βλοσυρό

τον αδικούμενο προγκίζει.

Τροφή για συζητήσεις στο χωριό·

τι κάνει το καλό να ξεστρατίζει;

Ανακαινίσεις

 

Το σπίτι του πανάσχημο, οι τοίχοι διαβρωμένοι,

τα παραθύρια του σαθρά, η πόρτα σκεβρωμένη.

Και κάποιοι τον συμβούλεψαν να το εξωραΐσει·

σ’ αυτούς που τον κατηγορούν με τρόπο ν’ απαντήσει.

Κι εκείνος πήρε κι άλλαξε τρεις-τέσσερις κουρτίνες,

μία γωνία κάλυψε με δύο λαμαρίνες,

γυάλισε δύο πόμολα που ήταν σκουριασμένα.

Και όλα τα θεώρησε ωραία καμωμένα.

(ανακαινίσεις, αναπαλαιώσεις, ανασχηματισμοί, αναδομήσεις, κλπ)

Ροδιά

 

Η σκέψη μου αρνητική, το βήμα βιαστικό,

και ξάφνου μπρος μου μια ροδιά που ακτινοβολούσε.

Μια δύναμη απρόσμενη με τρόπο μυστικό

ακίνητο με κράτησε. Και η ροδιά μιλούσε!

Κανένας δεν την άκουσε εκεί στη γειτονιά,

εμένα μόνο κοίταζε και μου χαμογελούσε.

Η λύπη μου ξαφνιάστηκε και πέταξε μακριά,

ελπίδα που ξεχάστηκε στη σκέψη μου γυρνούσε!

Όταν μ’ έκαναν κοινοτάρχη

 

Εφτά στους δέκα δε με θέλουν, μου τό ’πανε ξεκάθαρα

και είμαι τώρα αγχωμένος τα βλέπω όλα άχαρα.

Με είχαν κάνει κοινοτάρχη και περιμένανε πολλά,

ενώ δεν είχα τα προσόντα και το γνωρίζανε καλά…

Έκανα λάθη και βλακείες, μα πάλι με ψηφίσανε

ολίγοι οι αντίπαλοί μου, στην άκρη τούς αφήσανε.

Μα τώρα έχουν μετανιώσει οι χωριανοί μου οι καλοί,

τους έχω καταεκνευρίσει κι έχουνε δίκαιο πολύ.

Εγώ τα πέρασα ωραία στην εξουσία τού χωριού,

είχα προνόμια μεγάλα και όχι μόνο τού μισθού!

Απόλαυσα πολλά ταξίδια, στρωμένα κόκκινα χαλιά,

ταρατατζούμ με κοινοτάρχες, ρίγη στη ραχοκοκαλιά,

πλουσιοπάροχα τραπέζια με παροχές πολυτελείς,

κοντά μου πλήθος υπηρέτες όπως παλιά οι βασιλείς.

Ωραία ήταν όλα τούτα και δύσκολο να τ’ αρνηθώ

τα έχω τόσο συνηθίσει και πώς χωρίς αυτά να ζω;

Από την άλλη όμως βλέπω τα δύσκολα προβλήματα

και πόσους πια να ξεγελάσω με νέα φληναφήματα;

Με τρώει κι ένας άλλος φόβος, μήπως του χτες τα ωσαννά,

ορμήσουνε οι θυμωμένοι και μου τα βγάλουνε ξινά!

Γι’ αυτό θα σηκωθώ να φύγω απ’ όλα να παραιτηθώ

απ’ το χωριό που δε με θέλει, μακριά να εξαφανιστώ.

Θα βάλω πλώρη για Μαλδίβες και άλλα θέρετρα γνωστά.

Για εκατό και βάλε χρόνια χρήματα έχω αρκετά!

Ο σατράπης

 

Αμέτρητα τα αίσχη τού σατράπη,

για την πατρίδα καταστροφικός,

μα οι τελάληδες υμνολογίες,

κι ο κόσμος, σαν σε νάρκη, δεκτικός.

Ο κόμπος όμως έφτασε στο χτένι,

ξυπνάει επιτέλους ο λαός,

σαν κάποτε στους δρόμους ξαναβγαίνει

και απαιτεί να γίνει τιμωρός.

Στο δικαστήριο της σατραπείας

τώρα ελεύθερα οι μάρτυρες μιλούν·

το βάθος φοβερό τής ανομίας

και οι υπήκοοι αγανακτούν.

Μαζί με του σατράπη την παρέα

και άλλοι τετρακόσιοι συνεργοί·

αυτοί που όλα τά ’δειχναν ωραία

και είχανε χοντρή την αμοιβή.

Στη δίκη ξεσκεπάστηκαν τα πάντα·

το πόσο ήσαν όλοι τους αισχροί.

Γι’ αυτά τα αδιανόητα συμβάντα

τους πρέπει μια καμπάνα ηχηρή:

Κατάσχεση η πρώτη τιμωρία·

ο πλούτος τους να τους αφαιρεθεί.

Και δεύτερη ποινή η εξορία·

η φάρα τους να μη ξαναφανεί.

Τι θέλουν από σένα

 

Να είσαι πάντα φοβισμένος,

ν’ αποζητάς την προστασία

από εκείνους που ασκούνε

ανάλγητα την εξουσία.

Να είσαι καταπτοημένος,

να καρτεράς τη σωτηρία   

από αυτούς που φαλκιδεύουν

την όποια σου ελευθερία.

Να σ’ έχουν βαρυφορτωμένο

με ενοχές κι υποχρεώσεις,

και στην αξιοπρέπειά σου

να κάνεις τακτικά εκπτώσεις!

(στις φασιστικές δημοκρατίες)

Φιλαρέσκεια

 

Εντυπωσιακή η Ανθηρούλα

τα μάτια πάνω της μαγνητικά,

κρυφά και φανερά τ’ απολαμβάνει

ανδρών και γυναικών θαυμαστικά.

Μια ώρα κάθε μέρα στον καθρέφτη

λατρεύει τη δική της ομορφιά,

από φιλοφρονήσεις χορτασμένη·

πολλοί την παρομοιάζουν με θεά.

Εντυπωσιακή η Ανθηρούλα,

μπορεί και να φανεί προκλητική,

σχολιασμοί σε κάθ’ εμφάνισή της,

και κάποιοι, αιχμηροί στην κριτική.

Φιλότιμη σε κάθε εργασία,

πολλά προσόντα έχει θαυμαστά.

Αυτούς που πονηρά την προσεγγίζουν,

με τρόπο συνετό τούς σταματά.

Κανέναν δεν πειράζει η Ανθηρούλα

και όμως αρκετοί κατηγορούν,

μπορεί να τους παιδεύει κάποια ζήλεια

που άλλο δε μπορούνε να της βρουν.