Άφησες πίσω αδέρφια, ξαδέρφια,
ζούγκλες, σαβάνες, πυκνόφυλλα
δέντρα,
βρήκες τον τρόπο να χτίσεις
καλύβες.
Κράτησες μέσα σου τους
χιμπατζήδες.
Έμαθες μες στα θηρία το φόβο,
λάβα σπασμένη αγχέμαχο όπλο,
των εργαλείων δεινός εφευρέτης
και στο νερό θαρραλέος ερέτης.
Κόπος αδιάλειπτος η εμπειρία
κι από κοντά σου λαβή η
θρησκεία,
ο πονηρός, τού θεού ο μεσίτης,
τρέξε εσύ και αγρότης και
χτίστης.
Μες στα χωριά οι καλοί και οι
άλλοι,
πότε τραγούδια και πότε η
πάλη,
Κάιν ακμαίοι στο νόμο τής
βίας,
κλέη απάνθρωπα της Ιστορίας.
Αγωνιστής, φοβερός χειρομάχος,
πότε με άλλους και πότε
μονάχος,
πολιτισμός στων αιώνων τη
δίνη,
μέσα στην πρόοδο και η οδύνη.
Χιλιετίες, μυριάδες σελίδες.
Πάντα στο αίμα σου οι
χιμπατζήδες.
Πνεύμα και πόλεμος όμοιο το
βήμα.
Και η κατάληξη στη Χιροσίμα.
