Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Ενοχές

Κακόψυχη, στενόκαρδη, αγέλαστη
η θεία μου η Σουλτάνα,
κι ένας δε βρέθηκε ποτέ να πει
λόγο καλό γι’ αυτή.

Από μικρή, πως λέγαν οι μεγάλοι,
κακότροπη κι ατίθαση.
Ο άντρας που της δώσανε την άντεξε δυο μήνες,
και ζούσε πάντα μοναχή,
κάποιοι τη χαιρετούσαν.

Ήρθ’ ο καιρός και πέθανε η θεία η Σουλτάνα
κι ούτ’ ένας δεν εδάκρυσε,
όμως καθώς γυρίζαμε οι λίγοι απ’ την ταφή,
βαρύθυμοι μιλήσαμε για κάποια ενοχή.
Πως ίσως θα ’πρεπε κι εμείς,
όσο κακή κι αν ήταν,
να δείχναμε καλότροποι και πλέον προσηνείς.
Μπορεί και να ραγίζαμε την πέτρα τής καρδιάς της.

6 σχόλια:

  1. Μέσα από μία περιεκτική περιγραφή της Σουλτάνας, ρέει η ενάργεια σκέψης και ενδοσκόπησης.
    Έχει την προσωπική σου σφραγίδα Άρη...
    Τα συγχαρητήρια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ενδοσκόπηση, ασφαλώς, σε συνάρτηση πάντα με την μελέτη του ανθρώπου, αυτού του περίεργου πράγματι όντος…

      Διαγραφή
  2. Φίλε Άρη καλησπέρα! Έχω διαβάσει κι άλλα ποιήματα σου κατά διαστήματα εδώ μέσα. Σήμερα λοιπόν, που διαβάζω τις "Ενοχές", έχω να πω ότι διάβασα μια ολόκληρη ζωή μέσα σε μερικές σειρές κι έναν θάνατο τόσο πολύ διδακτικό... Να είσαι καλά φίλε μου και πάντα να μας χαρίζεις απλόχερα τα έργα σου! Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου, αγαπητή μου Joan. Περιεκτικό, καίριο το σχόλιό σου. Λίγοι στίχοι, ένα σχόλιο, ουσιαστική επικοινωνία!

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα φίλε Άρη, καλή εβδομάδα!
    Εγώ μένω στο μπορεί, με την έννοια της προσπάθειας,
    μα ξέρω καλά, από προσωπική πείρα, πως υπάρχουν πέτρες
    που δεν σπάνε ποτέ και για τίποτα..
    Να είσαι καλά να μας διδάσκεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πράγματι, φίλε μου Ανταίε, αρκετές οι προσωπικές εμπειρίες. Και πολλές φορές κοντά στην οργή φυτρώνει και ο οίκτος, κι εκεί πάνω …παρασιτούν κι οι ενοχές, παρά τη βεβαιότητα πως δε γίνεται τίποτα. Ευχαριστώ πολύ για το εύστοχο σχόλιό σου.

      Διαγραφή