Στου χωριού τις εκλογές

Έξι ήταν στην αρχή τους οι συνδυασμοί,

τρεις στο τέλος – υπογείως  οι συμβιβασμοί.

«Πρόοδος - Δημιουργία» λέει ο παλιός,

ανεξάρτητος δηλώνει ο κομματικός,

«Η αλήθεια» λέει τρίτος, πρώτη του φορά,

ένα άλλο ύφος φέρνει, μα ζητά πολλά,

και προτείνει συμφωνία, όλοι να δεχτούν

να μη τρέχουν στο χωριό μας πόρτες να χτυπούν.

Τι κι αν είπε;

Ήρθε σπίτι μου ο Γιώργος, φίλος χωριανός,

υποψήφιος και πάλι ο μικρός του γιος.

Ήρθανε ο Δημοσθένης κι η Αγγελική,

μετανάστες κάποια χρόνια στην Αμερική,

έχουν μέρες που διατρέχουν όλο το χωριό,

υποστήριξη ζητούνε για τον εγγονό.

Το βραδάκι η Αννίκα, κόρη τής Μιμής,

τελευταίος ο Ανέστης, χρόνια φοιτητής.

Απροκάλυπτα ζητούνε ψήφο δαγκωτή,

φορτικά το απαιτούνε δίχως συστολή.

Η απάντηση σε όλους ίδια, καθαρή:

«Η ψηφοφορία, φίλοι, είναι μυστική».

Τη Δευτέρα δήμαρχός μας ο γνωστός παλιός,

κάθε σύμβουλος που βγήκε είναι γελαστός,

μόνο οι αποτυχόντες μένουν σκυθρωποί,

με το ζόρι καλημέρα, κάποιοι εχθρικοί.

-Πώς, βρε Γιάννη γείτονά μου, όλοι σού γελούν

και εμένα πια την πλάτη τώρα μου γυρνούν;

-Τι τους είπες όταν ήρθαν για την εκλογή;

-Ότι, φίλοι μου, η ψήφος είναι μυστική!

-Μη τα λες βρε γείτονά μου, έτσι καθαρά,

πες τους ένα ψεματάκι να ’ναι μια χαρά!

Όσοι ψήφο μού ζητήσαν φίλοι χωριανοί,

πήραν την υπόσχεσή μου, φύγαν γελαστοί.

Τ’ είχες Γιάννη, τ’ είχα πάντα, ω πατρίς Ελλάς,

κει που σού ’ρχεται να κλάψεις πιο πικρά γελάς.