Για
κηδεία καλεί του χωριού η καμπάνα,
τον
Αλλούδη τον βρήκανε χτες το πρωί
στο
γεφύρι κοντά, στην παλιά βρυσομάνα·
δύο
μέρες τα ίχνη του είχαν χαθεί.
Επί
χρόνια «τρελός τού χωριού» ο Αλλούδης,
μόνο
τρεις τον πειράζανε νυχθημερόν,
ο
φιδιάς, ο σφηκόλακας και ο καφρούδης·
στην
προπέτεια πλούσιο το παρελθόν.
Κάπου-κάπου
τον φέρναν σε θέση να κλαίει,
και
το γέλιο τους άθλιο και βροντερό,
μα
κανείς τόσα χρόνια κουβέντα δε λέει,
τι
να πουν – δε βαριέσαι – για έναν τρελό…
Σοβαροί
συνοδεύουν πολλοί στην κηδεία,
συζητώντας
αδιάφορα για τον καιρό,
μα
οι τρεις που τα θέλουνε όλα αχρεία,
με
τα νεύματα ψάχνουν το νέο «τρελό».
Από
αύριο πρέπει καινούριο να βρούνε,
είν’
επείγον γι’ αυτούς ο «τρελός» να βρεθεί,
μη
τυχόν και προλάβουν οι άλλοι να δούνε
πως
οι χείριστοι είναι μονάχα αυτοί.
