Στο
ίδιο έργο θεατές,
μα
δεν το βαρεθήκαμε,
οι
σκηνοθέτες ικανοί,
καλύτερους
δε βρήκαμε.
Οι
λίγοι που φωνάζουνε
για
τ’ άθλια θεάματα,
ακόμα
δεν κατάλαβαν
πως
άλλαξαν τα πράγματα.
Νομίζουν
πως θ’ αναστηθεί
το
ένα-ένα-τέσσερα
που
θάφτηκε αστόχαστα
το
εβδομηντατέσσερα.
Σ’
αυτήν τη νέα εποχή
αλλιώτικα
τα λόγια,
τα
λεν και εισακούονται
μονάχα
τα λαμόγια.
Οι
σκηνοθέτες ικανοί
στο
ρημαδοτοπίο,
σωτήρες
που κραδαίνουνε
το
ένα-ένα-δύο.
Από
φωτιές κι από λοιμούς
μας
σώζουνε μονίμως,
κι
εμείς χορτάτοι με τα παςς
εγκρίνουμε
εκθύμως.
Και
τώρα ένα πυρο-παςς
απόμεινε να δώσουν,
κι
εμείς ευγνώμονες πιστοί
που
πάλι θα μας σώσουν!
