Πολλά μάς γράφεις, ποιητή,
για των ανθρώπων τούς καημούς,
τους έρωτες, τα λάθη τους,
τα πάθη, τους ξενιτεμούς.
Και για τη Φύση στιχουργείς,
του τόπου μας τις ομορφιές,
γεφύρια, δέντρα και βουνά,
πουλιά, λουλούδια, ρεματιές.
Ορμάς και στην πολιτική,
μιλάς για τις φαυλότητες,
τους άθλιους, τους άδικους
και τις ασημαντότητες.
Ενίοτε φιλοσοφείς με στίχους
απαιτητικούς.
Και κάποτε χαμογελάς, αλλά
με στίχους λιγοστούς.
Καλοί οι προβληματισμοί κι
οι λυρισμοί κι οι στοχασμοί,
μα να θυμάσαι, ποιητή, θέλει
και γέλιο η ζωή.
Έχει ανάγκη η ψυχή τ’ αστεία
και τα κωμικά,
έστω για λίγο να ξεχνά τα
χίλια δυο αρνητικά.
