Αντίστροφη φυγή

Οι σταγόνες βαριές, ηχηρή η βροχή, 

είναι μέσα Νοέμβρη.

Σε μιαν άκρη ζητά προστασία να βρει.

Σκηνικό που το ξέρει.

Οδηγοί αγχωμένοι, νερά εχθρικά,

οι πεζοί θυμωμένοι,

τους ρυθμούς της η πόλη με πείσμα ζητά,

η βροχή λασπωμένη.

Ανατρέχει σε χρόνια πικρά, μακρινά,

οι καιροί πετρωμένοι,

η ανάγκη σκληρή, φτωχικά σπιτικά,

χωριανοί φοβισμένοι.

Για την πόλη πολλοί, βιασμένη φυγή

στην αβέβαιη τύχη.

Παρυφές των βουνών μία λύση φθηνή

ένα σπίτι όπου τύχει.

Μες στην πόλη πολλοί, κι ο κερδώος Ερμής

ως τις κοίτες ρεμάτων,

το συμφέρον τυφλό στο χαμένο εμείς

του σωρού των σφαλμάτων.

Οι σταγόνες βαριές, οργισμένα νερά

σε χειμάρρους φραγμένους.

Οι σειρήνες ρυάζονται δαιμονικά,

κουβαλούνε πνιγμένους.

Η βροχή ηχηρή. Μοναχός του μιλά,

δυνατά το φωνάζει: Αρκετά ως εδώ!

Πολεμά το αργά

και το χρόνο δαμάζει.

Το παιδί, ζωντανό στη γριά του καρδιά,

την πηγή του ζητάει.

Αρκετά ως εδώ! το φωνάζει ξανά.

Το πρωί ξεκινάει…