Αν χελιδόνι μου κάτι σε πνίγει,
αν στεναχώρια μεγάλη τραβάς,
θά ’ρθει σε λίγο Σεπτέμβρης, θα φύγεις,
κόσμος καινούριος εκεί που θα πας.
Μέσα στα ίδια εγώ θ’ απομείνω,
όλα παλιά, τετριμμένα, πεζά,
θα ’θελα, έστω για λίγο, να φύγω,
όμως ποτέ μου δεν είχα φτερά.
Όταν και πάλι ξανάρθεις το Μάρτη,
θα ’χει περάσει χειμώνας βαρύς,
πάνω μου θα ’χει αφήσει σημάδι,
θα ’ταν καλύτερα αν δεν το δεις.
Όμως να ξέρεις πως είσαι για μένα
λόγος να βλέπω γλυκιά τη ζωή,
όσο κι αν μένω σε κάθε χειμώνα,
κάποιος, το ξέρω, το Μάρτη θα ’ρθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου