Ερημιά 1

Στης ερημιάς μου τη σιωπή,

στης μοναξιάς το τέλμα,

ήρθες ελπίδα ηχηρή,

ήσουν μια άνοιξη ανθηρή,

που φάνηκες παντοτινή,

και μ’ άρεσε το ψέμα.

Ήταν μια άνοιξη μικρή,

σαν κάθ’ ωραίο στη ζωή,

είχε διάρκεια τακτή

και έκλεισε το θέμα.