Μία κουβέντα σου έφτασε σήμερα
τέσσερα χρόνια στην άκρη να βάλει,
ένας παράδεισος έγινε χίμαιρα,
τέσσερα χρόνια μας πήγαν χαλάλι.
Κάποια σημάδια σου μόνος τα σκέπαζα,
άνοιξη δίπλα μου σ’ έβλεπα πάντα,
ούτε μια μέρα μακριά σου δεν έμεινα,
ο πυρετός μου για σένα σαράντα.
Τώρα ο λόγος σου μέσα στο ξέσπασμα
φώτισε ένα σκοτάδι αλήθειας,
χίλιες φορές απ’ αυτό το ξεσκέπασμα
να ’μενα πάντα σε ψέμα συνήθειας.
Μέσα στην άνοιξη τώρα χειμώνιασε
κι ο πυρετός μου δεν είναι σαράντα,
κάτι μεγάλο από μέσα μου άδειασε,
πάνε οι όρκοι που έλεγαν πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου