Σαν τα παιδιά ορμητική,
ραγδαία, αχαλίνωτη
και πάντα αποκαλυπτική,
εσύ η αφτιασίδωτη.
Και πόση έχεις ομορφιά,
σαν ξεσκεπάζεις της ψυχής τα μύχια ωραία,
και πόσο άσχημη θωριά,
σαν βγάζεις ζήλεια και θυμό, συμφέροντα χυδαία.
Ω συ θεά Παρόρμηση,
απότομη, ατίθαση, γνησία,
συνήθως επικίνδυνη,
ενίοτε αμαρτωλή, ενίοτε οσία…
Εξαιρετικό Άρη....!
ΑπάντησηΔιαγραφήμου άρεσε πολύ και το αγάπησα σαν θέμα και στίχο.
Πάντα σου εύχομαι με το χάρισμα της έμπνευσης.
Παρούσα η παρόρμηση των ανθρώπων κάθε μέρα.
ΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ για την προσοχή σου, Γιάννη.
Λατρεύω να υπάρχει, αλλά απ' την άλλη με φοβίζει η ύπαρξή της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜες στην αντιφατικότητα δηλαδή Άρη μου. Όπως ακριβώς το γράφεις κι εσύ "...ενίοτε αμαρτωλή, ενίοτε οσία"
Τους χαιρετισμούς και τις ευχές μου για καλή εβδομάδα Άρη!
«Συνήθως επικίνδυνη».
ΔιαγραφήΊσως είναι ο κυριότερος χαρακτηρισμός.
Σ’ ευχαριστώ, Μαρία.
Καλύτερη ποιητική περιγραφή της παρόρμησης δεν έχει γίνει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!
Χρειάστηκα αρκετά επίθετα…
ΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ, Μαρία.