Αλυσιτελείς

Οι εκλογές ευνοϊκές, ήμουν κι εγώ επιτελής,

η δράση μου σημαντική, σε όλα μου επιμελής.

Σε γραμματεία κρατική  που ήτανε οκταμελής,

ως αμοιβή των κόπων μου με βάλαν επικεφαλής

και όρκο έδωσα ρητό να καταστώ εθνωφελής.

Δεν πέρασε πολύς καιρός, του υπουργείου εντολείς,

βρήκανε πως η σύνθεση ήτανε κάπως ατελής

κι εντός τεσσάρων ημερών, κατόπιν νέας εντολής,

η γραμματεία των οκτώ κατέστη δωδεκαμελής.

Ήτανε μια απόφαση εξόφθαλμα ανωφελής

κι εγώ που δεν κατάλαβα – ήμουν ακόμη αφελής –

είπα πως η διεύρυνση δεν θ’ αποβεί επωφελής

και συν τοις άλλοις, προφανώς, ταμιακώς επιβλαβής.

Μαινόμενος διευθυντής, τού υπουργού υποτελής,

μου τόνισε ορθά κοφτά «η θέση σου επισφαλής».

Το βούλωσα κανονικά να είμαι πάλι ασφαλής.

Κατέφθασαν οι τέσσερις διορισμένοι εισβολείς.

Ο πρώτος κάπως σχετικός, ο δεύτερος σκέτη ιλύς,

ο τρίτος, αν και ευφυής, μονίμως ήταν αμελής,

ο τέταρτος απ’ την αρχή φερόταν ως φρενοβλαβής.

Από του κράτους τούς μαστούς οι αμοιβές πολυτελείς.

Εν όψει νέων εκλογών, κομματισμένοι διαβολείς

μηνύματα μας έστειλαν με κάποιες νύξεις απειλής –

πάντα κοντά στις εκλογές, οι καταστάσεις ευτελείς –

κι οι τέσσερις αισθάνθηκαν απόλυτα ανασφαλείς.

Αρχίσαν κομματοδουλειές, η εργασία πλημμελής.

Έδινα άδειες σωρηδόν με υπογείους εντολείς.

Τ’ αποτελέσματα στραβά, ήρθαν οι άλλοι επιτελείς,

τη θέση μου κατέλαβε των άλλων ο επιμελής.

Εντός ολίγων ημερών απολυθήκανε οι τρεις,

τη γλίτωσε ο τέταρτος που έδειχνε φρενοβλαβής.

Του νέου πλέον υπουργού οι διαλεχτοί υποβολείς

ξέραν τη φάμπρικα καλά:  η γραμματεία ατελής! –

δικούς τους είχανε κι αυτοί, πληθώρα τούς ανωφελείς –

κι η γραμματεία των οκτώ κατόπιν άλλης εντολής,

διευρυμένη αφειδώς, κατέστη εικοσαμελής!

Περάσαν χρόνοι και καιροί,  οι νόμοι αλυσιτελείς,

λόγια πολλά, λόγια παχιά, εθνοβλαβείς επιτελείς.

Και κάποια μέρα, ξαφνικά, ήρθανε ξένοι εντολείς.

Μας πήρε και μας σήκωσε Δικός τους Μεφιστοφελής…