Σημερινοί και χθεσινοί,
παλιοί κι ακόμα πιο παλιοί,
άσημοι και προβεβλημένοι,
ασπούδαχτοι και σπουδαγμένοι,
εσείς εκεί, της εξουσίας,
αδιάφοροι της Ιστορίας,
σε θώκους αναρριχημένοι,
με τους μισθούς σας βολεμένοι.
Ν’ αναγνωρίσω τα σωστά σας,
να παραβλέψω τα στραβά σας,
να συγχωρήσω τις βλακείες,
να σβήσω τις παλινωδίες.
Μα δε σηκώνω πια να βλέπω
το θράσος σας να οργιάζει,
της σκοπιμότητας το αίσχος
ασύστολα να πλεονάζει.
Το μαύρο τυλιγμένο άσπρο
και η αλήθεια ένας μύθος.
Και νά ’ναι πια σβησμένο άστρο
η ιερή μας λέξη ΗΘΟΣ.
