Όγδοη νύχτα σκοτεινή απόψε
και οι σταγόνες τής βροχής βαριές,
της συννεφιάς ένα κομμάτι κόψε,
και δυο αχτίδες άσε αμυδρές.
Μες στη νοτιά τής μοναξιάς μου μένω,
κι οι ώρες πια μαζεύονται πολλές,
την έλευσή σου εδώ την περιμένω,
ν’ ανθίσουνε ελπίδες χθεσινές.
Στιγμές, που μοιάζουν όλα τελειωμένα
και λέω πως η λήξη είναι εδώ,
έρχεσαι με τα φώτα σου αναμμένα,
με πείθεις να ελπίζω όσο ζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου