Οι
δρόμοι ασφαλτοστρωμένοι
και
τα σοκάκια φωτισμένα,
οι
άνθρωποι καλοντυμένοι,
τα
σπίτια περιποιημένα.
Κάποτε
δρόμοι λασπωμένοι,
ερειπωμένες
αποθήκες,
παμπάλαια
φτωχά τα σπίτια
και
στα ισόγεια κατσίκες.
Πλυσίματα
μες στο ποτάμι,
νεροκουβάλημα
στα χέρια.
Ηλεκτρισμός
άγνωστη λέξη,
γκαζόλαμπες
για τα νυχτέρια.
Κεραίες
και τηλεοράσεις,
με
το διαδίκτυο συνδέσεις,
τηλέφωνο
και στο χωράφι.
Δεν
έχουν τέλος οι ανέσεις.
Τεράστια
η πρόοδός μας,
οι
βελτιώσεις στη ζωή μας.
Κι
ό,τι καινούριο μάς γυαλίσει,
κι
αυτό το θέλει η ψυχή μας.
Τεράστια
η πρόοδός μας,
μα
κάτι, πίσω έχει μείνει.
Νά
’ναι στα κύτταρα γραμμένο;
θ’
αρχίσει κάποτε να φθίνει;
Η
ζήλεια, το μικροσυμφέρον,
η
κακεντρέχεια κι ο φθόνος
εκεί
στα ίδια παραμένουν.
Και
φεύγει άπρακτος ο χρόνος.
